دیشب تو نماز مغرب و عشاء تو مسجد پیر مردها رو نگاه میکردم (دیگه تو مساجد قشر جوان کمتر دیده میشه) که موقع نشستن و برخواستن از درد زانو و کمر و ... مشخص بود مشکل دارند . بی حوصلگی و بیخوابی و هزارتا درد و مشکل که باهاش دست و پنجه نرم میکردند . یوهو چیزی به ذهنم خطور کرد گفتم که اینجا بیان کنم تا همگی با هم استفاده کنیم . عزیزان جوان از این روزها واسه ماها هم هست . این ساختار طبیعت است ما هم خواه نا خواه با کم نوری چشم . سنگینی گوش هزار تا درد و بلا مانوس خواهیم شد و خواهیم نالید . ای کسانی که تو نظرشون گذاشتند که در دوران پیری توبه میکنید و به عبادت مشغول میشوید . اون زمان هم حالش رو نخواهیم داشت . این نیرو و جوانی که الان داریم . تو راه خدا صرف کنیم وقت دعا و گریه و شب زنده داری و دست گیری از فقرا الان هست بخدا فرصتها داره از دست میره . الان وقت رکوع و سجده های طولانی است . ایوای ایوای که چه فرصتهایی که طلا پیش آن چیزی نیست از دست میدهیم . وای بر ما .وای برما جوانهای ما کجا هستند به چه کارهایی مشغول هستند بابا جان این نمازهای یومیه حداقل عبادت است . که تو این حداقل هنوز ما موندیم . چقدر بدبختیم . وقتی به جوانان هم میخواهی تذکر بدی یه عده میگویند (بگذار جوانی کنه )