چه زشت است انسان وقت محدود خود را که شمارش شده است . صرف چیزهای بیهوده کند . هر روزی که میگذرد به مرگ نزدیک میشویم اما آرزوهایمان بیشتر میشود . هر روز پیرتر میشویم و بدنبال رفع چین و چروک صورت هستیم با تزریق ژل و انواع ماساژ و غیره ولی لاجرم هر کاری کنیم شاید چند سالی ظاهرمان را جوانتر کنیم ولی باز که چه پیر خواهیم شد راه فراری نیست در آخر هر چه باشیم باز حسرت خواهیم خورد ایکاش اونقدر که به فکر ظواهر بودیم و هستیم 50 درصد آن را به اصلاح درون و روح اختصاص میدادیم تمام تلاش خود را میکنیم تا در نظر جماعت بهتر دیده شویم که چه شود . آیا تلاش کرده ایم که در نظر معبود و ائمه اطهار هم خوب دیده شویم چقدر غفلت . چقدر پوچ گرایی چقدر کارهای بیهوده نگاه بیهوده سخنان بیهوده افکار بیهوده و شیطان هم که هر روز زینت میدهد اعمالمان را