اصل عرفان را باید از ابوالفضل العباس علیه السلام آموخت نقل است وقتی امام علیه السلام از میان دو انگشت خود مقام و منزلت و جایگاه اصحاب را در ان شب نشان میداد . و اصحاب مسرور و خرامان اماده جانفنشانی میشدند نوبت وقتی به عباس ابن علی میرسد حضرت سر مبارک را پائین میاندازد و به جایگاه خویش نظر نمی اندازد و میفرماید بهشت و منزلت و آرام و قرار من شما هستی مولایم . این همان عرفان هست