درسی که این کتاب میده بنظرم خیلی با ارزشتر از نقد کردن پائلوکوئلو هستش که خدا رو چگونه میبینه! شاید یه مقداری قلم تندی به کار برده اما به دونکته ی خیلی مهم اشاره میکنه اول مقاومت و امید رو نباید از دست داد و دوم اینکه خداوند میخواد بنده ی او قوت عقل و انتخابش سرنوشتش را انتخاب کند تا اینکه آن را بپذیرد ،جمله ی زیبایی داشت که از فرشته میپرسد آیا خدا از مبارزه ی شاگرد با استاد ناراحت میشود؟!