ابوالقاسم ابراهیمی در کتاب فلسفیه‌ی خود، که در واقع پاسخ به سؤالات مرحوم فلسفی بوده است، دچار لغزش شده و با علمای امامیه مخالفت کرده است؛ بعد از اینکه آیت الله بروجردی با این اثر مخالفت کردند و فرمودند: «این اثر (پاسخ‌های ابراهیمی به سؤالات مرحوم فلسفی) مخالف شیوه‌ی امام صادق (علیه السلام) است»، اما مع ذلک ایشان آن کتاب را چاپ و در ضمن آن اعلام کردند که این اثر مورد تأیید آیت الله بروجردی واقع شده است، حال آنکه خلاف واقع بیان کرده است و بعدها تکذیبیه آن چاپ و منتشر شد. امروزه این کتاب از مهم‌ترین آثار اعتقادی شیخیه به شمار می‌آید. آیا این رفتار علمی وی، غیر از اعلام جداسازی از مکتب تشیع است؟ یکی از دغدغه‌های مرحوم فلسفی و دیگر بزرگان امامیه بر این بوده است که عنوان شیخی برداشته شود و علمای امامیه و شیخیه تحت لوای واحد به انتشار علوم اهل بیت (علیهم السلام) بپردازند و به نوعی این اختلاف و انشعاب از بین برود؛ اما متأسفانه اصرار و پافشاری علمای شیخیه بر عقائد خود، راه اتحاد را بستند و انشعاب دیگری در عالم تشیع ایجاد کردند و این بزرگترین ایراد بر مشایخ شیخیه است. آیا آثاری که بذر تفرقه را در عالم تشیع بپاشند، مورد تأیید اهل بیت (علیهم السلام) قرار دارند؟! آیا پیروی کردن از چنین آثاری جای تأمل ندارد؟!