سلام این که حضرت علم به لوح داشته امری صحیح است و اینکه شهادت حضرت (ع) تقدیر خداوند متعال بوده امری درست است ولی مولوی اموری رو به حضرت نسبت می دهد که درست نیست. مولوی با توجه به عقیده جبرگرایانه و جبراندیشی خود از زبان حضرت علی (علیه السلام) ابن ملجم مرادی را تبرئه می‌کند و او را قاتل نمی‌داند و قاتل واقعی را خداوند متعال می‌داند. شما ادعا می کنید که ابن ملجم ملعون توسط حضرت علی (ع) مورد ملامت واقع نشده درحالی که در روایات هم آمده است که حضرت (ع) ابن ملجم را بدترین خلق خدا خطاب می کند: در کامل ابن اثیر آمده است که: على فرمود: اى دشمن خدا مگر من به تو نيكى نكرده بودم؟ گفت: چرا (كرده بودی) امام فرمود : پس چه چیزی باعث شده كه تو اين كار را بكنى؟ ابن ملجم در جواب پاسخ داد : من آن را (تيغ را) چهل بامداد (روز) تيز كردم و از خدا خواستم بدترين خلق خود را با همين تيغ بكشد. على فرمود : تو را كشته مي بينم و تو كسى نيستى جز بدترين خلق خدا. [الكامل، ابن اثیر، ترجمه، م. حالت - خليلى، ج‏10، ص221]

سلام بر حیران دوست عزیز آنچه شما از وحدت وجود میگید با آنچه علما از وحدت وجود می گویند کاملا متفاوت و در تضاد است و با عقاید شیعه و حتی اسلام هم در تضاد است. سخنان شما حتی بوی جبرگرایی را هم دارد. همان جبرگرایی که در کلام و اشعار مولوی نیز دیده می شود. درحالی که شیعه قائل به جبرگرایی نیست. ولی شما میگوید که وقتی من علی میدانم که فاعل کار خدا بوده چه دلیلی داره تا تو ابن ملجم را مجازات کنم!!!!!!!!!!! این حرف شما عین سخنان جبریون است و عین همان حرفی است که یزید زد و گفت خواست خدا بوده که حسین (علیه السلام) کشته بشه. طبق همان حرف شما و طبق استدلال شما پس یزید هم در شهادت امام حسین (ع) کاره ای نبوده و فاعل اصلی خداست پس ما نباید یزید را مقصر بدانیم و او را لعن کنیم!!!!! پس لطف کنید با اشعار دیگران حتی اگر مشهور به عارف بودن هم هستند مسائل را برای خودتان توجیه نکنید. مسائل را باید با خط کش قرآن و روایات و سخنان و عقائد اهل بیت علیهم السلام سنجید تا در ورطه گمراهی و حیرانی قرار نگیریم. در ضمن حضرت علی (ع) دستور به اجرای قصاص دادند و هیچ وقت نفرمودند که به ابن ملجم آسیبی نرسونید. بلکه دستور دادند فراتر از حق قصاص که همان یک ضربت بوده به او ضربت دیگری وارد نشود. پس لطفا تاریخ را صحیح نقل کنید.

با سلام قصد ما اختلاف اندازی نیست کما اینکه در همین سایت در قسمت اهل سنت مطالبی در جهت تقریب بین شیعه و سنی بارگذاری میشه. آنچه بنده نقل کردم اعتراف خود بزرگان اهل سنت مثل تفتازانی، فخررازی، ابن ابی‌الحدید، زمخشری به فضیلت امیر المومنین علیه السلام و برتری ایشان بر دیگر خلفاست. بحث تصوف هم بیان انحراف بزرگان صوفیه در این مسئله است و بحث اختلاف افکنی نیست

سمت خدمت حضرت حقیقت شما که عرفان رو متوجه می شوید باید خدمت شما عرض کنم که قطعا حضرت راضی بودند به رضای خدا، ولی اینجا مولوی در پی مطرح کردن رضای حضرت نیست بلکه درحال ابراز عقدیه جبرگرایانه خودش هست. همچنین آنچه مولوی میگه با واقعیت های تاریخی مطابقت نداره چون برای این صحبت های مولوی مورخان چیزی نگفتند و منبع صحیحی هم براش نقل نشده. یکی همین چاکری و ملازمت ابن ملجم با حضرت علی ع هیچ کجا نقل نشده جز در بحار الانوار که بعدش خود علامه مجلسی میکه این رو فلان قصه گو و داستان سرا نقل کرده که علمای رجال اون رو کذاب و دروغگو دانستند و من هم این خبر رو درباره چاکری و نوکری ابن ملجم برای امام علی ع صحیح نمی دانم. یا اینکه ابن ملجم میکه من رو بکش تا این چنین خطایی نکنم سند صحیحی نداره و جایی نقل نشده. یا اینکه مولوی میکه پیامبر ص این خبر رو به ابن ملجم داده خوب بگو در عصر پیامبر ابن ملجم کجا بود اصلا ابن ملجم پیامبرص رو درک نکرده و چندین مسئله دیگر...

با سلام اولاً در اول شعر مولوی این جربان رو از زبان پیامبر اکرم (ص) نقل میکنه و میگه: پیغمبر علی را کای علی. یعنی تمام این صحبت ها از زبان پیغمبر خطاب به حضرت علی ع است. در اینجا مولوی حضرت علی علیه السلام را نیازمند راهنمایی و هدایت معرفی می کند. همچنین حضرت باید مطیع و فرمانبر ان پیر باشد. تمام این موارد با عصمت و مقام امامت حضرت در تضاد است. در اینجا منظور از پیر کیست؟ آیا پیامبر ص است یا ابوبکر و عمر و اگر شما بگویید که منظور از پیر شخص پیامبر اکرم ص است درست نیست چون اگر منظور مولوی از پیر عاقل، حضرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) باشد، نمی‌بایست از زبان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حضرت علی (علیه السلام) را خطاب قرار می‌داد. زیرا پیامبر (صلی الله علیه و آله) در اینجا در خطاب به حضرت (علیه السلام) می‌فرماید" اندر آ در سایه آن عاقلی" امر می‌کند که باید بروی زیر سایه یک انسان عاقل. یعنی اینکه ممکن است که حضرت، کار اشتباهی انجام دهد لذا باید تحت نظر یک پیر عاقل کارهایش را انجام دهد. درحالی‌که این مسئله با عصمت حضرت در تضاد است. همچنین پیامبر (صلی الله علیه و آله) در اینجا برای معرفی پیر عاقل از واژه "او" استفاده می‌کند و به‌صراحت شخصی دیگر را به‌عنوان پیر عاقل معرفی می‌کند. درنتیجه با توجه به قرائن و شواهد به نظر می‌رسد که منظور مولوی از پیر عاقلی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) وصف او را می‌گوید درواقع ابوبکر باشد. ثانیا مولوی در این اشعار مسائلی را در مورد حضرت علی (ع) بیان می کنند که واقعیت تاریخی و عقیدتی ندارد و اتهام و سخنی کذب است. مثلا مولوی در ابتدا می‌گوید که پیامبر (صلی الله علیه و آله) این خبر را به ابن ملجم می‌دهد که او قاتل حضرت علی (علیه السلام) است. درصورتی‌که چنین خبری و چنین روایتی وجود ندارد و اصلاً ابن ملجم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را درک نکرده است. همچنین شیخ مفید در کتابی می‌فرماید: «روایات متواتر رسیده که امام علی علیه السلام پیش از فرا رسیدن زمان وفات، از شهادت خود خبر دادند و از حوادثی که در زمان کشته شدنشان رخ می‌دهد و به سبب ضربتی که بر سرش وارد می‌آید، شهید از دنیا می‌رود و خون سرش محاسنش را خضاب (و رنگین) می‌نماید، خبر داد و چنان شد که فرمود.» [ارشاد، شیخ مفید، سال چاپ: 1414 - 1993م، ج‏1، ص 319] ثالثا مولوی در شعر خود می‌گوید آنگاه که ابن ملجم دانست قاتل حضرت علی (علیه السلام) خواهد شد از آن حضرت خواست که او را بکشد که حضرت در جواب فرمودند قضا و قدر الهی این است و من نمی‌توانم قصاص قبل از جنایت کنم و دست تو دست حق است و تو درواقع آلت حقّی و فاعل در اینجا دست حق است و به دست حق نمی‌توان طعن و دق زد و من تو را حلال می‌کنم و چون خونم را بریزی شفیع تو منم، زیرا تن در نزد من قیمتی ندارد و من خواجه روحم نه مملوک تن. این در حالی است که این سخن ابن ملجم که از حضرت درخواست می‌کند: «مرا بکش تا مرتکب این خطا نشوم» در منابع صحیح و معروف شیعه چنین چیزی نیامده و اثبات نشده است. درواقع در این اشعار مولوی با توجه به عقیده جبرگرایانه و جبراندیشی خود از زبان حضرت علی (علیه السلام) ابن ملجم مرادی را تبرئه می‌کند و او را قاتل نمی‌داند و قاتل واقعی را خداوند متعال می‌داند که ابن ملجم آلت دست خداوند متعال بوده است. حال سؤال اینجاست که اگر حکم قتل حضرت علی (علیه السلام) به دست ابن ملجم، حکمی مقدر است. پس قصاص قاتل چه وجهی دارد؟ جواب مولانا این است که آن‌هم در جای خویش به مصلحت بشر است. درحالی‌که مجازات فرع بر اختیار مسئولیت است و کسی را که آگاهی و اختیار ندارد نمی‌توان مجازات کرد و در عین حال از عدالت سخن گفت. به قطع آنچه مولوی با توجه به عقیده جبرگرایانه و جبراندیشانه‌ای که در این اشعار می‌گوید با عقاید و مبانی مسلّم اسلام و شیعه در تضاد است. رابعاً این‌که مولوی ابن ملجم را چاکر (نوکر، ملازم، رکابدار) حضرت علی (علیه السلام) معرفی می‌کند قابل استناد به منبع صحیح و موثقی نیست. درحالی‌که تنها نقلی که در این مورد ذکر شده است در کتاب بحارالانوار آمده است. منبع اصلی این مطلب از یک کتاب داستانی از ابوالحسن بکری است که حتی زمان وی به‌درستی شناخته شده نیست و چند کتاب داستانی از وی در اختیار قصه گویان و داستان‌سرایان بوده و پر از عجایب و غرایب است. اما علامه مجلسی درباره این نقل قول خود می‌گوید: «این خبر درست نیست، و ما چنان‌که آن را یافتیم اینجا نوشتیم» همچنین تمام رجال شناسان این ابوالحسن بکری را به قصه گویی و دروغ گویی می‌شناسند. روایاتی هم که در مذمت ابن ملجم مرادی از اهل بیت ع صادر شده خلاف گفته مولوی رو می رساند. خامساً: شما و امثال شما ادعا می کنند که ابن ملجم ملعون توسط حضرت علی (ع) مورد ملامت واقع نشده درحالی که در روایات هم آمده است که حضرت (ع) ابن ملجم را بدترین خلق خدا خطاب می کند: در کامل ابن اثیر آمده است که: على فرمود: اى دشمن خدا مگر من به تو نيكى نكرده بودم؟ گفت: چرا (كرده بودی) امام فرمود : پس چه چیزی باعث شده كه تو اين كار را بكنى؟ ابن ملجم در جواب پاسخ داد : من آن را (تيغ را) چهل بامداد (روز) تيز كردم و از خدا خواستم بدترين خلق خود را با همين تيغ بكشد. على فرمود : تو را كشته مي بينم و تو كسى نيستى جز بدترين خلق خدا. [الكامل، ابن اثیر، ترجمه، م. حالت - خليلى، ج‏10، ص221] منتظر جواب شما به این 5 مسئله هستم

سلام این برداشت شما از این شعر اعتقاد به حلول و اتحاد که از عقاید باطل متصوفه است و اگر مولوی هم چنین نظری داشته قطعا سخن ایشون هم باطل خواهد بود چرا که شیعه به اتحاد امام علی و خداوند متعال قائل نیست و معتقد است اگر چه امام علی بن ابیطالب علیه السلام دارای مقامی رفیع نزد پروردگار است ولی حضرت نیز به مانند پیامبر خدا صلی الله علیه و آله که اشرف مخلوقات است و بهترین مخلوق است بازهم بنده خداوند متعال هستند.

سلام و عرض ادب خدمت آقای هادی اگر بخواهیم اینطوری فکر کنیم که امام نگاه مهربانه ای به ابن ملجم خواهد داشت باید آیات مختلفی که از برخورد با کفار و دشمنان اسلام سخن گفته را نادیده و کنار بگذاریم ازجمله اشداءُ علی الکفّارِ رحماءُ بینَهم یا تبری و تولی را کنار بگذاریم و با همه دشمنان اهل بیت علیهم السلام هم دوست بشویم و بگوییم امام طور دیگری به قاتلین خودشان نگاه خواهند کرد پس چرا ما خودمون رو الکی کاسه داغتر از آش کنیم.