پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اشکالاتی که امروزه توسط بهائیان و حامیان آن‌ها، بر کشور عزیزمان ایران وارد است، عدم رعایت حقوق شهروندی آن‌ها در این کشور است. ما در این مقاله به تشریح و نقد آن می‌پردازیم.
بهائیان برای تشریع و قانون‌گذاری، مراجعی را برای پیروان خود معرفی کرده‌اند که همه‌ی بهائیان موظفند در امور خود به آن‌ها مراجعه کنند. در وهله‌ی اول باید به «ولی امرالله»، بزرگ و پیشوای خود در هر عصری، مراجعه کنند و قوانین را از او دریافت کنند. در مرتبه‌ی دوم باید به قوانین حکومتی که در آن زندگی می‌کنند، عمل کنند. عبدالبهاء در این‌باره می‌نویسد: «باري به نص قاطع جمال مبارك (بهاءالله)، روحي لاحبائه الفداء، ابداً بدون اذن و اجازه‌ي حكومت، جزئي و كلي نبايد حركتي كرد و هر كس بدون اذن حكومت اَدني حركتي نمايد، مخالفت به امر مبارك كرده است و هيچ عذري از او مقبول نيست... امر قطعي الهي اين است كه بايد اطاعت حكومت نمود. اين هيچ تأويل بر نمي‌دارد و تفسير نمي‌خواهد. از جمله‌ي اطاعت اين است: کلمه‌ای بدون اذن و اجازه حكومت نبايد طبع گردد، تكليف احباي الهي، اطاعت و انقياد حكومت است، خواه استقلال و خواه مشروطه.» [1] در مرتبه‌ی سوم باید به بیت العدل رجوع کنند.
طبق مرجع دوم، بهائیانی که امروزه در کشور ایران زندگی می‌کنند، باید ملتزم به قوانین این کشور باشند و قانون اساسی کامل‌ترین و جامع‌ترین این قوانین است. ما در ذیل به سه اصل از اصول قانون اساسی اشاره می‌کنیم:
1- اصل سیزدهم قانون اساسی: ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حدود قانون، در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آئین خود عمل می‌کنند. [2]
2- اصل چهاردهم قانون اساسی: به حکم آیه‌ی شریفه‌‌ی «لا ینهیکم الله عن الذین لم یقاتلونکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم، ان الله یحب المقسطین [ممتحنه/8] خداوند شما را از نیکی کردن و عدالت ورزیدن با آنان که با شما در دین نجنگیده‌اند و از سرزمین‌تان بیرون نرانده‌اند، باز نمی‌دارد، خداوند کسانی را که با عدالت رفتار می‌کنند، دوست دارد.» دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنان را رعایت کنند.  این اصل در حق کسانی اعتبار دارد که بر ضد اسلام، جمهوری اسلامی ایران توطئه و اقدامی نکنند. [3]
3- اصل بیست و ششم قانون اساسی: احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های سیاسی و صنفی، انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی شناخته شده، آزادند، مشروط به اینکه اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. [4]
طبق اصل سیزدهم، بهائیان جزو اقلیت‌های دینی در ایران شمرده نمی‌شوند و در انجام مراسمات خود آزاد نیستند و طبق اصل چهاردهم، به دلیل اینکه بهائیان بر ضد اسلام و انقلاب اسلامی در ایران فعالیت دارند و جاسوس استعمارگران هستند،[5] نباید بر طبق عدل و قسط اسلامی با آن‌ها رفتار کرد و حتی بر طبق دستور عبدالبهاء، چون بهائیان بر خلاف قانون اساسی کشور ایران عمل می‌کنند، هیچ عذری از آن‌ها مقبول نیست.

پی‌نوشت:
[1]. اشراق خاوری، گنجينه‌ي حدود و احكام، ص 75.
[2]. جهانگیر منصور، قانون اساسی، تهران: نشر دوران، 1393 ه‍.ش، ص 34.
[3]. همان، ص 35.
[4]. همان، ص 40.
[5]. بهائیان، مسلک خودساخته‌ی خویش را دین کامل و آخر می‌دانند و با نشر آثار و تبلیغ آئین خویش در فضای رسانه‌ای و اجتماعی و تأسیس هزاران سایت و دیگر فعالیت‌ها، عملاً بر ضد اسلام و مسلمانان اقدام کرده‌اند. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: پیام امام خمینی (رحمه الله) به مردم ایران در قبال بهائیان