پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در منابع روایی در خصوص موقعیت جغرافیایی قیام یمانی، به شهرهای مختلفی هم‌چون؛ صنعا، عدن، کنده و منطقه ابین اشاره شده است؛ البته روایات صنعا مستفیض بوده و از طریق شیعه و سنّی نقل شده است.[1] همه این موارد در حالی‌است‌که احمدالحسن از بصره بوده و حتی در تمام بیانیه‌هایش مردم را به سمت بصره متوجه کرده است. در این‌جا به بخشی از روایات اشاره می‌کنیم:

1. همانا از علامات خروج حضرت مهدی (علیه‌السلام): خروج سفیانی از شام و خروج یمانی از یمن و فریاد آسمانی در ماه رمضان و ندای آسمانی که اسم مهدی و نام پدر وی را ندا در خواهد داد.[2]
2. سفیانی کجا خواهد بود؟ و حال آن‌که هنوز شکننده چشم او از صنعاء (پایتخت یمن) خروج نکرده است.[3]
3. بزرگواری از صنعاء یمن ظهور می‌کند که مانند پنبه سفید بوده و اسمش حسین یا حسن است و با خروج وی فتنه‌ها خاموش می‌گردد.[4]
4. خروج پرچمی از شرق و پرچمی از مغرب و فتنه‌ای که اهل زوراء را فرا می‌گیرد و خروج مردی از نسب عمویم زید در یمن و غارت پرده از خانه.[5]

بالاتر از آن برخی روایات اشاره دارند که؛ حتی یک یاری‌کننده از بصره برای حضرت نخواهد بود. به‌عنوان نمونه:
1. همراه قائم ما فقط پنجاه نفر از کوفه قیام خواهد کرد و هیچ سرزمینی نیست مگر این‌که گروهی به یاری وی می‌شتابند الا اهل بصره، پس همانا حتی یک انسان به همراه قائم خروج نمی‌کند.[6]
2. هیچ سرزمینی نیست مگر این‌که گروهی به یاری امام دوازدهم (علیه‌السلام) بشتابند مگر اهل بصره. پس هیچ‌کسی از آن‌جا با او قیام نمی‌کند.[7]

پی‌نوشت:

[1]. رایات الهدی و الضلال فی عصر الظهور، مهدی فتلاوی، بیروت، دار المحجة البیضاء، ص 101.
[2]. کمال الدین و تمام النعمة، ابن بابویه، محمد بن علی، اسلامیة، 1395 ق، ج1، ص 328.
[3]. بحار الأنوار، علامه مجلسی، محمد بن باقر، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، 1403 ق، ج52، ص 245.
[4]. همان، ص 163.
[5]. فلاح السائل و نجاح المسائل، سید بن طاووس، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 و 170.
[6]. شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار، نعمان بن محمد، جامعه مدرسین، 1409 ق، ص 366.
[7]. بحار الأنوار، علامه مجلسی، محمد بن باقر، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، 1403 ق، ج 52، ص 307.

برای اطلاع بیشتر به؛ نقد بررسی جریان احمد الحسن البصری، علی محمدی هوشیار، مراجعه کنید.