انگلیس می خواست ثابت کند که مردمان مستعمره هند و سایر کشورهای اسلامی که با شمشیر و زنجیر به بدن و سر خود ضربه می زنند و به آن صورت در خیابان‌ها ظاهر می‌شوند، احتیاج به ولی و قیمی دارند که آنان را از جهل و توحش موجود برهاند.

«سیدصادق شیرازی» لیدر جریان افراطی تشیع انگلیسی که اطرافیانش او را مرجع عالی‌قدر می‌خوانند، امروزه لیدر جریانی است که یکی از شاخصه‌های آن، سازش با دشمنان سرسخت امت‌های مسلمان است؛ آنان مأموریت اصلی خود را در داخل امت اسلامی تعریف کرده و با قدرت‌های غیراسلامی، نه‌تنها مشکلی ندارند، بلکه از هرگونه همکاری و کمکی از سوی آنها نیز استقبال می‌کنند.

«انجمن حجتیه» در شمار جریان‌های استعماری یا در جهت منافع استعمار و استکبار است؛ ازجمله رویه آنها، بی‌اعتقادی رهبران آن به تشکیل حکومت اسلامی پیش از ظهور است. یک دلیل ابتدایی که می‌تواند این مبنای انجمن حجتیه را باطل کند، این است: ازآنجایی‌که دین اسلام مجموعه‌ای کامل از قوانین و بایدها و نبایدهای مربوط به همه ابعاد زندگی انسان است و اجرای این حجم وسیع از احکام و قوانین اجتماعی، سیاسی، اخلاقی، اقتصادی، قضایی، نظامی و خانوادگی اسلام بدون تشکیلات حکومتی میسر نیست؛ رئیس این تشکیلات هم یک جاهل و ناآگاه به اسلام نمی‌تواند باشد.

جریان افراطی و انحرافی «تشیع انگلیسی» با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود.

«تشیع انگلیسی» با غلو در برائت جستن، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل‌سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود. شیوه‌ای که بر خلاف سیره اهل بیت (ع) و علمای شیعه است.

اندیشه و تفکر تشیع انگلیسی، ایده‌ای در راستای پروژه شیعه هراسی است که با تبلیغات بسیار گسترده و وسیع در سطح جهان و با بهره‌مندی از شیعیان، چهره‌ای زشت و خشن از تشیع، نزد ملل و ادیان جهان به نمایش گذاشته و به تخریب چهره شیعه پرداخته است. این کار، جاذبه شیعه را کم کرده و مانع از نشر مبانی شیعه در جهان می‌شود.