مباحث کلامی
یکی از موضوعاتی که در تاریخ مورد نقد و بررسی قرار گرفته و همیشه از طرف دوستان و مخالفان اندیشه مهدویت مورد بحث و منازعه فکری بوده است، امکان زنده بودن و حیات وی بعد از چندین قرن است. یکی از نکات مهم و جالب این است که بسیاری از بزرگان اهل سنت به امکان زنده‌بودن و حیات وی ایمان داشته و در آثار وی به این موضوع اشاره کرده‌اند
ویژگی های جسمانی مهدی موعود (ع) از مسائلی است که در برخی از روایات شیعیان به آن اشاره شده است. از مجموع این روایات می توان این گونه فهمید که مهدی موعود در اوج کمال و زیبای و قدرت و عظمت جسمانی است. این موضوع در منابع اهل سنت نیز دیده می شود. روایاتی در منابع ایشان وجود دارد که مردی با عظمت و نورانی را نشان می‌دهد
جزء مقوم ایمان است ؛ و معتقد به امامت اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در روز قیامت در نجات و امان هستند؛ اما مخالفین این اعتقاد به دلیل انکار بعض و جزء دین دچار انحراف بوده و در قیامت در ایمان ایشان خلل و انحراف بزرگی است. این همه مربوط به اعتقاد و ایمان اخروی است. ولی خود اهل بیت با مخالفین خود معامله مسلمان داشته‌اند.
در دین مبین اسلام عزاداری و مرثیه سرایی برای هر مصیبت جانکاهی مثل فوت و ... مرسوم بوده و هر فرقه و مذهبی با آداب خاص خود به آن می‌پرداخته‌اند. البته این تا جایی جایز بوده که مشروع باشد. اهل سنت هم به نوبه خود به اهل بیت پیامبر(ص) علاقمند بودند و عزای آنان به مرثیه سرایی و تکریم و بزرگداشت حادثه عاشورا مبادرت می ورزیدند
بزرگان شیعه در حقیقت، امامت را جزء مقوم ایمان می‌دانند، نه جزء مقوم اسلام و این همان مطلبی است که عالمان شیعه بر آن تأکید دارند؛ یعنی برخورد شیعیان با اهل سنت برخورد اسلامی است و تنها شیعیان اهل سنت را دارای خلل در ایمان در روز قیامت می‌دانند، لذا تکفیر شیعیان امر مردودی است و نباید کسی به شیعیان نسبت تکفیر دیگر فرق را بدهد.
بر پایی عزاداری و اشک ریختن برای مظلومیت امام حسین (ع) از سوی ابوحنیفه، نشان دهنده رابطه عمیق عاطفی و ولایت مدارانه او با سالار شهیدان و بیانگر حقانیت نهضت حسینی در نگرش ابو حنیفه است. این در حالی است که حنفی مذهبان در سال‌های اخیر تحت تأثیر سلفی‌های تکفیری از عقاید اصیل خود دست کشیده و دیگر مثل گذشته عزاداری نمی‌کنند.
یکی از خیانت‌هایی که برخی عالمان متعصب اسلامی در حق مسلمین روا داشتند؛ ترویج اندیشه عدالت جمیع صحابه بود. آنان برای سرپوش گذاشتن بر جنایات برخی از صحابه و مشروعیت بخشیدن به کارهای ناشایست آنان به این کار دست زدند اما در بین علمای اهل‌سنت عده‌ای این نظریه را قبول ندارند. غزالی و ذهبی از جمله این افراد هستند.
حضرت علی (علیه السلام) علم فراوانی دارد، این سخن در همه جا و همه ادیان روشن است و هیچ اختلافی هم وجود ندارد، تا آن‌جایی که دانشمندان و بزرگان اهل‌سنت به این امر اعتراف کرده‌اند. بزرگان اهل‌سنت علی بی بدیل حضرت را با روایت‌های مشهور از پیامبر اکرم ثابت کرده‌اند، ازجمله روایت باب مدینه علم و باب حکمت و حدیث عقد اخوت.
ابن تیمیه با استناد به روایتی معتقد است که هیچ سفری به غیر از سفر برای مساجد ثلاثه (مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد الاقصی) جایز نیست. این اعتقادی است که اهل سنت در اقصی نقاط جهان اسلام آن را قبول ندارند. از این جمله اهل سنت دیوبند هستند که نقطه نظر ایشان در مقابل ابن تیمیه است. دیوبندیه برای جواز شد رحال ادله‌ای قوی دارد.
یکی از خصوصیت‌هایی که توسط برخی بزرگان اهل سنت در مورد خلق و خوی خلیفه‌ی دوم، عمر بن خطاب ثابت شده است، این است که وی فردی تندخو و بداخلاق بوده است و با مردم رفتار خوبی نداشته است، و با این‌که از خدا نرم‌خو شدن را طلب کرده، ولى از شرح حال او در دوران خلافت استفاده مى‌شود، كه نتوانست تندخويى و خشونت خود را رها كند.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: قسم به کسی که جانم به دست اوست، ایمان ندارد به من، مگر این که مرا، از فرزند و پدر و مادرش بیشتر دوست داشته باشد» خلیفه‌ی دوم گفت: یا رسول الله (ص) من تو را به جز خودم، از هر چیزی بیشتر دوست دارم. پیامبر (ص) فرمود: بلکه باید من را از خودت نیز بیشتر دوست داشته باشی تا مومن به حساب آیی!
چرایی قیام اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در آثار مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. این قیام همیشه در بین مذاهب اسلامی جایگاه ویژه‌ای داشته است. در این بین کلماتی از صحابه واردشده است که نشان‌دهنده لزوم قیام امام بوده است. این در حالی است که وهابیت برخلاف این روند، علیه عموم مسلمانان این قیام را تخریب می‌کنند.
یکی از اموری که ارجح است، عزاداری، وبه سر و سینه زدن برای امام حسین (علیه السلام) است که به تواتر هم در روایات شیعه و هم سنی آمده است. با وجود چنین روایاتی که در کتب معتبر اهل‌سنت آمده است نشان می‌دهد که عزاداری و به سر و سینه زدن هیچ عیب وایرادی در آن نیست، و این شبهات باطل است؛ روایات ابن عباس و عایشه در این زمینه آمده است.
یکی از ابلاغاتی که به صراحت از رسول اکرم آمده، فضیلتی است که برای امام حسن و حسین (علیهما السلام) ذکر شده که برای هیچ احدی به‌جز این دو امام بیان نشده است. این حدیث شریف «حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند.» در کلام بسیاری از علمای اهل سنت آمده است، اما باز هم برخی در صدد تحریف آن به نفع خود برآمده‌اند.