سلفیت و وهابیت
وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقایدی متناقض دارند؛ از جمله آن عقاید، عقیده آنان در توان کرامت و امر خارق العاده توسط اولیاء و مشروع نبودن درخواست حتی از فرد زنده، در امور خارق العاده است.
وهابیت، برای بی‌فایده بودن توسل، به حکایت حضرت موسی (ع) و بلعیده شدن قارون و اموالش متوسل شده‌اند؛ در پاسخ حلی گفته می‌شود، روایت ضعیف بوده و اشکالات محتوایی نیز دارد و پاسخ نقضی به آن، این است که حکایتی دیگر خلاف این گزارش از حضرت موسی نقل شده که حضرت به سائلی گفت اگر حاجتت دست من بود، برآورده می‌کردم، در حالی که خداوند وحی کرد، حاجتش را برآورده نمی‌کنم.
وهابیت، برای بی‌فایده بودن توسل، به حکایت حضرت موسی (ع) و بلعیده شدن قارون و اموالش متوسل شده‌اند؛ درحالی که روایت نقل شده ضعیف است و اشکالات محتوایی نیز دارد. در حکایت آمده خداوند خود پیشنهاد درخواست حضرت موسی از زمین برای بلعیده شدن قارون را داد و در قرآن این عمل را به خود نسبت داده است.
وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقاید متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید این است که ادعا می‌کنند از سلفیه بوده و سیره سلف را عمل کرده و هر کس چنین نکند، بر باطل و گمراه است. در سیره سلف داریم که در سفارشی که پیامبر (ص) در خواب به بلال کرد، او از شام برای زیارت قبر پیامبر (ص) به مدینه سفر کرد ولی وهابیت سفر برای زیارت را بدعت و غیر مجاز می‌دانند.
وهابیت معتقد است مقام انبیاء، بسیار بالاتر از اولیاء است و هر کس مؤمن با تقوا باشد، ولی خدا است. آنان درجه اولیاء را بسیار کمتر از انبیاء می‌دانند، ولی درباره انبیاء، داستان‌هایی را نقل کرده که بی‌احترامی به آنها است و حتی برخی از انبیا را مشرک می‌خوانند، ولی برای اولیاء که مقام پایین‌تری دارند، چنین گناهانی را نمی‌پذیرند.
وهابیت معتقد است سفر به سرزمین کفار حرام است و فقط در ضرورت می‌توان این سفر را انجام داد؛ در حالی که در 13 آیه قرآن، خداوند به طور مطلق به این سفر سفارش کرده است و اثر آن را عبرت‌گیری از سرنوشت پیشینیان، تکذیب‌کنندگان و مجرمان، بیداری دل‌ها و درک معاد می‌داند. بنابراین این اعتقاد وهابیت با ظاهر این آیات در تناقض است.
وهابیت، کرامات اولیاء را پذیرفته و آن را از قرآن و روایات و وقایع تاریخی ثابت می‌کنند. ابن‌عثیمین تصدیق کرامات اولیاء را از اصول اهل‌سنت می‌خواند و کرامت را امر خارق العاده می‌داند و معتقد است ولی خدا با آن کرامت، هیچ گاه ادعای نبوت نمی‌کند. وی می‌گوید این کرامات، نشانه‌ای بر صحت دین و پیامبری است که آن ولی از آن پیروی می‌کند.
وهابیت معتقد است مقام انبیاء، بسیار بیشتر از اولیاء است و هر کس مؤمن با تقوا باشد، ولی خدا است و ولی خدا بودن، به ادعا و آرزو نیست. آنان درجه اولیاء را بسیار کمتر از انبیاء می‌دانند، ولی در توصیف انبیاء، چنان به آنان بی‌احترامی می‌کنند که آنها را همسان دیگران قرار می‌دهند. اعتقاد وهابیت درباره پیامبر (ص) مخالف معارف قرآنی است.
اهل سنت معتقدند که پیامبر (ص) در هنگام هجرت به مدینه، ابوبکر را با خود همراه کرده و این همراهی، برای ابوبکر به نوعی فضیلت به حساب میآید. این ادعا در حالی بیان می‌شود که احمد بن حنبل در کتابش، به عدم اطلاع ابوبکر از هجرت پیامبر (ص) به مدینه اشاره می‌کند و حضرت خبر هجرت را به او نداده است.
وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقاید متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید، صفات خداوند است. آنان از طرفی می‌گویند، عقل در آن راهی ندارد؛ برخی مواقع می‌گویند عقل به طور اجمالی درک می‌کند چه صفتی برای خدا واجب و چه صفتی ممتنع بوده؛ مثلاً صفات نقص بر خداوند محال است. آنها گاهی صفات نقص را بر خدا می‌پذیرند و می‌گویند عقل از درک آن عاجز است.
وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقاید متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید، ندا کردن و خواندن غیر خدا است. آنان کسانی که اولیاء الهی را بخوانند، مشرک می‌پندارند، ولی خود در زمان رویارویی با دشمن، از کافران و غیرمسلمانان طلب یاری کرده و عملاً آنان را می‌خوانند.
وهابیت در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده و عقایدی متناقض دارند؛ ازجمله آن تناقضات، مسئله تأویل است. وهابیون اصرار دارند که به ظاهر قرآن معتقدند و «اهل تأویل» اصطلاحی است که برای منحرفین به کار می‌برند؛ اما در برخی موارد که ظاهر آیات و روایات برخلاف اعتقاداتشان است، آن عبارت را به تأویل می‌برند.
وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده و عقایدی متناقض دارند؛ ازجمله آن تناقضات، حکم کردن آنان در مورد دیگران است. آنان مخالفین خود را تکفیر می‌کنند و قاعده‌ای دارند که هر کسی که آنان تکفیر می‌کنند را دیگران نیز باید تکفیر کنند؛ در بین مخالفین، با این حال اشاعره را که اعتقادی مخالف وهابیت دارند، تکفیر نکرده و به علت اجتهادشان مأجور می‌دانند.
آیا علمای اهل سنت، امیرالمؤمنین علیهالسلام را به عنوان خلیفه چهارم می‌شناسند؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت، بعضی از علمای اهل سنت همانند ابن تیمیه، منکر خلافت امیرالمؤمنین علیهالسلام هستند و خلافت حضرت را به رسمیت نمی‌شناسند.