هستند کسانی که به دلیل اطلاع کم از معتقدات و مبانی اعتقادی فرق و مذاهب مختلف، بعضا یک فرقه را به دلیل شباهت اندکی که با فرقه‌ی دیگر دارد، به آن ملحق می‌کنند. از جمله‌ی این موارد ملحق کردن دیوبندیان به وهابیت است. در حالی که تفاوت میان این دو گروه بسیار زیاد است مثلا وهابیان نداء غیر الله را شرک و دیوبندیان آن را جایز می‌دانند.

از دیر باز مسلمانان از سراسر دنیا به زیارت قبر پیامبر (ص) رخت سفر بسته و با تحمل رنجها و مرارتهای بسیار، به انجام این عمل می‌پرداختند. چرا که معتقد بودند این عمل باعث قرب بیشتر به خداوند خواهد شد. اما ابن تیمیه این عمل را منع کرد و در عین بی انصافی می‌گوید هرچند این عمل حرام است ولی شیعه در انجام آن نسبت به اهل سنت گمراه تر است.

امروزه یکی از اشتباهات رایج بین مردم، مترادف دانستن وهابیت با سلفیّت است؛ یعنی مردم گمان می‌کنند، که سلفیت با وهابیت یکی هستند، در حالی‌که این‌چنین نیست، بلکه جریان سلفی، یک جریان عظیمی است، که در سده‌های اخیر، در جهان اسلام، به‌وجود آمده است و وهابیت یکی از اقسام سلفیت است.

سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بر این استوار بود که هر کس به یگانگی خداوند و رسالت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) شهادت دهد، مسلمان است. اما امروز، گروه‌های سلفی تکفیری، که دم از اسلام زده و خود را مسلمان واقعی می‌دانند، به بهانه‌های مختلف مسلمانان را مشرک و کافر خطاب کرده و شیعه وسنی را به خاک و خون می‌کِشند.

ابن‌تیمیه می‌گوید: «روایت دیدار پیامبر با خداوند و دست گذاردن خداوند به میان کتف حضرت و احساس سردی انگشتان خداوند تا درون سینه، مربوط به شب معراج در مکّه بوده و دیدار پیامبر با خدا در مدینه بوده، در نتیجه قطعا پیامبر خداوند را در خواب دیده و از آن‌جا که خواب انبیا همچون وحی می‌باشد پس موضوع دیدار پیامبر با خداوند قطعی است.»

از جمله مسائلی که وهابیان در آن با سایر مسلمانان اعم از شیعه و سنی، مخالفت جدی و اختلاف نظر اساسی دارند، مساله‌ی سفر به قصد انجام زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) می‌باشد. وهابیان منکر مشروع بودن چنین سفری حتی برای حاجیان هستند، در حالی که اهل سنت آن را برای حاجی و غیر حاجی، عمره‌گذار و غیر عمره‌گذار جایز و حتی مستحب می‌دانند.