سلفیت و وهابیت
وهابى‌ها شبهه کرده‌اند که در نام مادر امام زمان (ع) اختلاف است و این مطلب دليلی بر ضعف ولادت ایشان است؛ در جواب گفته شده، مردم آن زمان ازجمله زنان، نام‌های متعددی داشتند، هم‌چنین اختلاف در نام افراد دیگر هم وجود دارد، که اگر این قاعده درست باشد، وهابیت در آن موارد چه جوابی خواهند داشت؟
اندیشه ی سید قطب و محمد قطب، تأثیری عمیق بر جامعه‌ی عربستان نهاد. تحت تأثیر این اندیشه، وهابیان که سال ها خودشان را با معنی ارائه شده از جانب محمد بن عبدالوهاب درباره‌ی توحید سرگرم کرده و مراقب قبرها بودند و گمان نمی‌کردند که مفهوم دیگری نیز در این باره وجود داشته باشد، به ناگاه با قرائت جدیدی روبرو شدند که با توحید ساختگی آن‌ها منافات داشت.
از دیدگاه شیعه ایمان ، اقرار به لسان و تصدیق به قلب است،یعنی تسلیم خداوند بودن و تصدیق به آنچه پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) آورده است به زبان و قلب. اگر شخص این دو امر را باهم داشت وارد دایره ایمان می‌شود وعمل، فقط درجه ایمان را مشخص می‌کند، اما در اصل ایمان تاثیری ندرد.
مسلمانان در طول تاریخ، به زیارت قبور انبیا، صالحان و علما رفته و با بوسیدن، دست‌کشیدن و گذاشتن صورت بر روی قبور، انبیا، صالحان و علمای خود احترام گذاشته و به آن‌ها تبرک جسته‌اند اما ابن‌تیمیه و اتباع وی این اعمال را حرام دانسته و مسلمانان را به شرک و کفر متهم می‌کنند و آنان را «قبورین» و «عبادت کنندگان قبرها» می‌نامند.
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان در حال حیات آنان برخورد می‌کنیم.
دارالاسلام و دارالکفر به چه کشورهایی اطلاق می شود؟ از دیدگاه سلفیه جهادی هر کشوری که حاکم کافر یا مرتد داشته باشد دارالکفر است و حمله به آن جایز است.
بخاری در نقل حدیث از صحابی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برخورد دوگانه‌ای را اتخاذ کرده به نحوی که از ابوهریره با سابقه سه سال اسلام و یک و نیم سال حضور در مدینه الرسول 93 روایت و از امیرالمومنین علی (علیه السلام) که همواره در محضر پیامبر (ص) بود تنها 9 روایت نقل کرده است.
بخاری در نقل روایات، دشمنی و کینه توزی عجیبی را نسبت به خاندان اهل بیت حتی پیامبر اسلام (ص) و سائر انبیاء الهی روا داشته است.
وکیع بن جراح از راویان در صحیح بخاری گفته: شراب نزد من از آب فرات حلال‌تر است.
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.
با توجه به اینکه عده‌ای از راویان حدیث در صحیح بخاری شرابخوار هستند باز هم بر این عقیده‌اند که «هر راوی که در کتاب مسلم و بخاری از او حدیث نقل شوداز پل وثوق و اعتبار عبور کرده است!
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.
وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.
بخاری نقل حدیث از راویانی حدیث نقل کرده که صحابی پیامبر برا دشنام و لعن می‌کردند.