از جمله مواردی که وهابیان در مورد آن با نظر شیعه و اهل سنت مخالف است، مساله‌ی تبرک جستن به قبور و خاک قبر اولیاء الهی است. لذا شرطه‌های سعودی از تبرک زائران به قبر پیامبر (ص) جلوگیری می‌کنند، در حالی‌که سمهودی می‌گوید مسلمانان اجماع دارند بر این مساله که می‌توان به خاک قبر حضرت حمزه تبرک جست، چه رسد به قبر پیامبر(ص).

برخلاف آنچه وهابیون مطرح کرده‌اند، در کتب محدثین مطرح شیعه، روایاتی مبنی بر جواز استغاثه از اولیاء الهی، نقل شده است. از همین رو، متن دعای فرج را که توسط بسیاری از علمای شیعه، بیان شده است را می‌توان بعنوان دلیلی مناسب بر مشروعیت استغاثه از صالحین، تلقی کرد.

روایت عثمان بن حنیف، یکی از روایاتی است که بر مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی دلالت می‌کند؛ با توجه به اینکه بسیاری از حدیث شناسان مطرح اهل سنت، چون حاکم نیشابوری، ابن حبان، ابن خزیمه و احمد بن صدیق غماری به صحت سند این روایت تصریح کرده‌اند؛ ادعای بن عثیمین مبنی بر ضعف سند این روایت، مردود و ناصواب است.

وهابیت اسم منفوری است که برخی در صدد بر آمده که به هر شکلی آن را توجیه کنید. گاهی این نامگذاری را از سوی مخالفین وهابیت دانسته و گاهی نیز این اسم را مقدس کرده و آن را به اسم وهاب (اسم خداوند) پیوند می‌زنند. این در حالی است که خود وهابیون، این اسم را به کار برده و مراد از آن نیز پیروان محمد بن عبدالوهاب است.

وهابیان معاصر، این شبهه را مطرح کرده‌اند که امام علی (علیه‌السلام) برای طلب امامت قیام نکرد، ولی حضرت فاطمه (علیها‌السلام) برای طلب فدک خروج کرد و این نشانه وجود تعارض در رفتار آنها است؛ درحالیکه آن دو وجود سراسر نور، در رویارویی و مقابله با غاصبان خلافت، رفتار برابر و یکسانی داشته‌اند.

برخلاف عقیده وهابیت، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دارای علم غیب هستند و روایات فراوانی در صحیح مسلم، مؤید این ادعاست که از جمله، خبر دادن از قتل عمار، توسط فرقه باغیه و ... است.