پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از مواردی که وهابیت در آن با مبانی اهل سنت و شیعه مخالفت جدی دارد، بحث تبرک است.[1] وهابیان در مساله‌ی تبرک تنها تبرک به موارد خاصی را که در متون مورد تایید آن‌هاست، جایز دانسته و باقی موارد را از جمله‌ی بدعت‌ها و حتی گاهی از مواردی که منجر به شرک می‌شود، قلمداد می‌کنند.[2]
آن‌ها مثلا تبرک به حجر الاسود یا تبرک به عرق و آب وضوی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را جایز می‌دانند، آن هم به‌خاطر این‌که صحابه این کار را انجام می‌داده‌اند. اما در موارد دیگر مثل این‌که به قبور اولیاء و بزرگان حتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) تبرک شود، را به شدت انکار کرده و با آن مقابله می‌کنند.
نمود این اعتقاد فاسد همان چیزی است که مسلمانانی که به حج مشرف می‌شوند، در رفتار وحشیانه‌ی شرطه‌های سعودی با زائران حرم نبوی و قبور ائمه‌ی بقیع، مشاهده می‌کنند.
اما آن‌چه این وسط جای تعجب دارد، این است که کتب اهل سنت مملو از مواردی است، که تبرک به مواردی غیر آن‌چه وهابیان می‌گویند را جایز می‌داند، و بعضا به اقوالی برمی‌خوریم که ادعای اجماع همه‌ی مسلمانان در این موارد را دارد. مثل آن‌چه که سمهودی از بزرگان شافعی در مورد خاک قبر حضرت حمزه‌ی سید الشهداء (علیه السلام) نقل می‌کند و می‌گوید: «شایسته است که خاک قبر حضرت حمزه، از حکم حرام بودن انتقال خاک حرم، استثناء شود. زیرا همه‌ی مسلمانان اتفاق نظر دارند، که برداشتن خاک قبر حضرت حمزه  و بردن آن برای مداوای سر درد، اشکالی ندارد.»[3]
این کلام سمهودی علاوه بر جایز بودن تبرک به خاک قبر ایشان، حاوی نکته‌ی دیگری است و آن جایز بودن انتقال این خاک برای مداوا می‌باشد. اکنون باید از وهابیان پرسید که آیینی که شما به آن اعتقاد دارید، ظاهراً هیچ سنخیتی با مذهب اهل سنت ندارد، پس چگونه شما خود را فرقه‌ای از اهل سنت می‌دانید؟

پی‌نوشت:

[1]. توسل و تبرك در قرآن و سنت.
[2]. تناقض وهابیون در مسأله تبرک.
[3]. سمهودی علی بن عبدالله، وفاء الوفاء باخبار دار المصطفی، ج1، ص 60، دارالکتب العلمیه، بیروت، چاپ اول، 1419ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.