برخی از وهابيان پنداشته‌اند که علم غیب، مختص به باری تعالی است و غیر از ایشان، هیچ کسی از غیب آگاه نیست؛ گرچه مراد آنان از غیب، علم به آینده است، و نسبت به گذشته، اشکالی ندارند، اما با بررسی روایات صحیح بخاری، به وضوح نمایان می‌شود که علم به غیب، با این‌که مختص به حق تعالی است، خداوند برخی از بندگانشان را، هم‌چون انبیاء، از آن آگاه کرده است و آنان نیز علم غیب دارند.
1- بخاری نقل می‌کند: در روز خیبر، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: روز بعد به کسی پرچم خواهم داد، که قطعاً فتح و پیروزی بر دستان ایشان واقع خواهد شد؛ خدا و رسولِ ایشان را دوست دارد و خدا و رسولشان، او را دوست می‌دارند. اصحاب، شب را با حالتی سپری می‌کردند که پرچم به دست چه کسی خواهد افتاد و هر کدام از آنان، آرزوی آن را داشتند. پس حضرت فرمود: علی (علیه‌السلام) کجاست؟ گفتند: که چشم درد دارند؛ پس آب دهان مبارک خود را به چشمان ایشان کشیدند و به نحوی شفا یافتند که انگار هیچ دردی نداشتند. پس پرچم را به ایشان دادند، امیرالمومنین فرمودند: با آنان جنگ خواهم کرد تا این‌که همانند ما شوند...[1]
در این روایت، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خبر داده‌اند که در روز بعد دشمنان خود را شکست خواهند داد و چنین چیزی نیز اتفاق افتاد و این همان علم غیب است.
2-  پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پس از اشاره به منزل عایشه، سه مرتبه فرمودند: فتنه در این مکان است و در ادامه نیز فرمودند: از این مکان شاخ شیطان خارج می‌شود.[2]
با راه‌اندازی جنگ جمل توسط عایشه، روایت فوق تحقق عملی یافت.
3- حضرت رسول اکرم فرمودند: قیامت برپا نمی‌شود، مگر این‌که آفتاب از محل غروب خود، طلوع کند؛ پس اگر مردم آن را ببینند، همه ایمان می‌آورند، ولی آن روز (هر کس که از قبل ایمان نیاورده باشد؛ ایمان او هیچ سودی نخواهد داشت).[3]
4- نبی مکرم فرمودند: قیامت واقع نمی‌شود، تا این‌که اموال بین مردم به نحوی فراوان می‌شود، که صاحب مال آرزو می‌کند، کسی صدقه او را بپذیرد، تا این‌که اموال خود را عرضه می‌کند، ولی به او می‌گویند: نیازی به اموال تو نداریم.[4]
همه این روایات، از علم پیامبر اکرم به آینده و غیب خبر می‌دهد؛ برخی واقع شده و برخی هنوز به وقوع نپیوسته، و وهابیت که خود را، اهل سنت جا می‌زنند، ادعا می‌کنند که همه روایات صحیحین، صحیحند؛ بنابراین باید علم غیب پیامبر را بپذیرند.

پی‌نوشت:

[1]. «أَخْبَرَنِي سَهْلٌ ابْنَ سَعْدٍ قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ خَيْبَرَ لَأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَدًا رَجُلًا يُفْتَحُ عَلَى يَدَيْهِ يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ فَبَاتَ النَّاسُ لَيْلَتَهُمْ أَيُّهُمْ يُعْطَى فَغَدَوْا كُلُّهُمْ يَرْجُوهُ فَقَالَ أَيْنَ عَلِيٌّ فَقِيلَ يَشْتَكِي عَيْنَيْهِ فَبَصَقَ فِي عَيْنَيْهِ وَدَعَا لَهُ فَبَرَأَ كَأَنْ لَمْ يَكُنْ بِهِ وَجَعٌ فَأَعْطَاهُ فَقَالَ أُقَاتِلُهُمْ حَتَّى يَكُونُوا مِثْلَنَا فَقَالَ انْفُذْ عَلَى رِسْلِكَ حَتَّى تَنْزِلَ بِسَاحَتِهِمْ ثُمَّ ادْعُهُمْ إِلَى الْإِسْلَامِ وَأَخْبِرْهُمْ بِمَا يَجِبُ عَلَيْهِمْ فَوَاللَّهِ لَأَنْ يَهْدِيَ اللَّهُ بِكَ رَجُلًا خَيْرٌ لَكَ مِنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ حُمْرُ النَّعَمِ.»
محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، ج4، ص60، دار طوق النجاه، چاپ اول، 1422ق.
[2]. «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَطِيبًا، فَأَشَارَ نَحْوَ مَسْكَنِ عَائِشَةَ، فَقَالَ: «هُنَا الفِتْنَةُ - ثَلاَثًا - مِنْ حَيْثُ يَطْلُعُ قَرْنُ الشَّيْطَانِ».»
صحیح بخاری، ج4، ص82.
[3]. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا، فَإِذَا رَآهَا النَّاسُ آمَنَ مَنْ عَلَيْهَا، فَذَاكَ حِينَ: (لاَ يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ) [الأنعام/158]"»
صحیح بخاری، ج6، ص58.
[4]. «قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يَكْثُرَ فِيكُمُ المَالُ، فَيَفِيضَ حَتَّى يُهِمَّ رَبَّ المَالِ مَنْ يَقْبَلُ صَدَقَتَهُ، وَحَتَّى يَعْرِضَهُ، فَيَقُولَ الَّذِي يَعْرِضُهُ عَلَيْهِ: لاَ أَرَبَ لِي".»
صحیح بخاری، ج2، ص108.