بهائیت وشیخیه
در یکی از کانال‌های تبلیغی تشکیلات بهائیت، مطلبی در خصوص توصیه‌ی پیامبرخوانده‌ی بهائیان به نصیحت‌پذیری پیروان، انتشار یافت. اما جالب است بدانیم پیامبرخوانده‌ی بهائیت از یک سوی فرمان به نصیحت‌پذیری پیروان خود می‌دهد و از سویی دیگر، حتی نَفَس مسلمانانی که بهائیان را نصیحت می‌کنند، سَمّی توصیف و دستور به دوری از آنان می‌دهد!
شوقی افندی در مقام تمجید از نظام رهبری بهائیت پس از عبدالبهاء (که بر دو رکن ولی‌امر و بیت‌العدل) استوار است، آن را یگانه و بی‌شباهت به هیچ‌کدام از حکومت‌های دیکتاتوری و یا دموکراسی معرفی می‌کند. این در حالیست که: اولاً: با توجه به اختیارات ولی‌امرها، این نوعِ حکومت، دیکتاتوری محض است. ثانیاً: این نوع حکومت دوام چندانی نداشت.
مدعی پیامبری بهائیت به تقلید از پیامبران الهی، برای خود ادعای علمی الهی داشته است. اما بد نیست بدانیم که پیشوایان فرقه‌ی بهائی، جدای از غلط‌های فاحش محتوایی و تناقضات بی‌شمار در آثارشان، با اصرار به عربی‌نویسی برای مردم ایران‌زمین، به قدری مرتکب اشتباهات فاحش ادبی شده‌اند که حتی صدای پیروان خود را نیز درآورده‌اند.
شوقی افندی به عنوان اولین و آخرین ولی امر بهائیان، ضمن پایین دانستن مقام خود از مفام بهاء و عبدالبهاء، قلم به نصیحت ولی‌امرهای پس از خود می‌فرساید. این اقدام شوقی افندی در حالیست که بر اساس اظهارات بیت العدل حیفا، وی شخصی را به جانشینی خود برنگزیده! حال غیب‌گویی پیشوایان بهائی غلط از آب درآمده یا بیت‌العدل حیفا بهائیان را فریب می‌دهد؟!
پیشوایان بهائی، بسیاری از آثار خود را به زبان عربی (آن هم برای مردم ایران زمین) نگاشته‌اند! اما از این عجیب‌تر اینست که تشکیلات بهائیت، اجازه‌ی ترجمه‌ی همین آثار عربی را نیز نمی‌دهد! در نتیجه آیا جز اینست که با ترجمه‌ی کتابی چون «اقدس» و مطالعه‌ی آن توسط بهائیان؛ پیروان بهائیت به سُستی و غیرالهی بودن اساس بهائیت پی خواهند برد؟!
حسینعلی نوری پیامبرخوانده‌ی بهائیان در کتاب ایقان خود، صراحتاً با قِشر علمای دینی و روحانیون مخالفت ورزیده و آنان را عامل گمراهی بشریت در طول تاریخ معرفی می‌کند. این در حالیست که وی در کتاب اقدس خود، از علمای مسلکش به نیکی یاد و آنان را ملاک تشخیص میان حق و باطل و عامل نجات بشریت معرفی کرده است!
مدعی پیامبر بهائیت در توجیه عجز خود، به انکار معجزات حضرت موسی (علیه السلام) نیز پرداخته و آیات قرآنی را که معجزات وی را شرح می‌دهد، تأویل کرده است. این در حالیست که وی در جای دیگر صراحتاً از تأویل نصوص الهی منع کرده؛ بعلاوه آن‌که تأویل سُست، خلاف ظاهر و بی‌سابقه‌ی او، به هیچ‌وجه نمی‌تواند عجز وی را توجیه کند.
مبلّغان بهائی مدعی‌اند با توجه به مقتضیات هر زمان، لازم است دینی جدید بیاید. در پاسخ می‌گوییم یکی از علّت‌های تجدید رسالت، تحریف‌هایی بود که در آموزه‌ها و کتاب مقدس پیامبران پیشین صورت می‌گرفت، که اسلام و قرآن از آن‌ها مصون هستند. بعلاوه در اسلام یک سلسله اصول کلی تعیین شده که جزئیات آن بر اساس نیازمندی‌های هر عصر تعیین می‌شود.
اعتقاد اجمالی به معاد و رستاخیز، از جمله مسائلی است که پیروان ادیان الهی را با یکدیگر مشترک ساخته است. اما فرقه‌ی بهائیت بر خلاف ادیان الهی، معاد موعود ادیان الهی را منکر شده و تفسیر بی‌سابقه‌ای از آن ارائه داده است. حال آن‌که مخالفت با این اصلِ مشترک همه‌ی ادیان الهی، در تعارض با ایمان به خداوند است.
در الواح وصایای عبدالبهاء، دو رکن جدا نشدنی برای رهبری جامعه‌ی بهائیت، به نام‌های «بیت‌العدل و ولی‌امر» تعیین شده است. عبدالبهاء وظیفه‌ی بیت‌العدل را قانون‌گذاری در امور غیرمنصوص و وظیفه‌ی ولی‌امر را ریاست بر آن تعیین کرده است. اما اینک که تشکیلات بهائیت از وجود ولی‌امر تُهی است، بی‌تردید نهاد بیت‌العدل حیفا، مشروعیت ندارد.
سرکرده‌ی بهائیان، در حالی تمامی آیات محکم قرآنی در خصوص وقوع و ویژگی‌های قیامت را مورد تأویل‌های بی‌پایه و اساس خود قرار داده که از هرگونه تأویل سخنان سر تا پا اشکال و متناقض خود، نهی کرده است! سرکردگان بهائی در عوض تأویل آیات صریح و روشن قرآن به معنایی خلاف ظاهر، خود پیرامون سرنوشت ابدی انسان، به چند جمله‌ی مُبهم اکتفا کرده‌اند.
دفتر جامعه‌ی جهانی بهائی با ارسال پیامی مدعی شد: واکنش بهائیان در مقابل ظلم، نه قبول خواسته‌های سرکوب‌گران بوده است و نه پیروی از خوی و روش آنان. اما این ادعا در حالی مطرح می‌شود که نه تنها بهائیان و پیشوایان‌شان در مقابل ظالمین کُرنش کرده‌اند، بلکه حتی در مقابل کسانی که در برابر متجاوزین ایستادگی کرده‌اند نیز، موضع‌گیری داشته‌اند.
شوقی افندی به عنوان اولین ولی امر بهائیان، یکی از پایه‌های نظام رهبری بهائیتِ پس از خود را مقام موروثی ولایت امری معرفی می‌کند. اما ترسیم چنین نظام رهبری برای بهائیان، با عقیم ماندن شوقی افندی، هیچ‌گاه محقق نشد و پیش‌گویی غلطِ پیشوایان بهائی را، سندِ رسوایی دیگری بر غیرالهی بودن اساس بهائیت نمایان ساخت.
محقق آمریکایی «آبراهم ويليامز جكسن»، در جریان سفر خود به ایران، رویکرد و مواضعی که بی‌ارتباط با حکومت آمریکا نیست، در خصوص جریان بابیت و بهائیت در ایران، اتخاذ می‌کند. چرا که وی با اطلاع از دستورهای غیرانسانی جناب باب، که به خشونت و برادرکُشی گسترده‌ای در سراسر ایران انجامید، وی را مُصلح و معلّم اخلاق می‌نامد!