پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «آبراهم ويليامز جكسن» (1862م- 1937م)، محقق برجسته‌ی آمریکایی در جریان سفر خود به ایران، رویکرد و مواضعی که بی‌ارتباط با حکومت آمریکا نیست، در خصوص جریان بابیت و بهائیت در ایران، اتخاذ می‌کند. وی در کتاب خود با تجلیل از شخصیت علی‌محمد شیرازی، وی را شخصی مُصلح و خیرخواه معرفی می‌کند: «... وی (علی‌محمد شیرازی) از مصلحان مذهبی ایران است. این داعی مذهبی گرم‌رو معلّم اخلاق که نام اصلیش میرزا علی‌محمد است... در این آیین، حکمت عملی و اخلاق را مقامی والاست...».[1]
اما به راستی این توصیفات از زبان این محقق آمریکایی با چه هدفی صورت گرفته؟! و به راستی تعریف جکسن از اصلاح و مُصلح و اخلاق چیست؟!
آیا شدت خشونت علی‌محمد شیرازی در برخورد با مخالفینش که باعث دستور به قتل‌عام غیرپیروانش شد، را می‌توان اصلاح و اخلاق نامید! همچنان که علی‌محمد شیرازی دستور داده بود: «بر هر صاحب اقتداری ثابت بوده و هست من عندالله بر این که نگذارد در ارضِ خود، غیر مؤمن به بیان را».[2] یا دستور او به پادشاه احتمالی بابی را که می‌گوید: «لَن تذر فَوقَ الأرض إذا استَطاع أحَداً غیرَ البابین.[3] زمانی‌که (فرمانروای بابی) توانایی پیدا کرد هیچ‌کس جز بابی‌ها را بر زمین باقی نگذارد»!؟ و یا آتش‌های فتنه‌ای که به دستور و یا به نام علی‌محمد شیرازی سراسر ایران (از شرق تا غرب و از شمال تا مرکز) را فرا گرفت و به برادرکُشی انجامید، اصلاح‌گری و اخلاق نام دارد؟![4]
آری؛ بی‌تردید این محقق آمریکایی از آثار این انحراف به وجود آمده، برادرکُشی و خون‌ریزی در ایران بی‌خبر نیست، اما در راستای سیاست دولت آمریکا (که گسترش این فرقه‌ی استعماری است)، عامل این آشوب و فتنه در ایران را مُصلِح و معلّم اخلاق معرفی می‌کند و آیینش را جهانی می‌داند.[5]

پی‌نوشت:

[1]. آبراهم ويليامز جكسن، سفرنامه جکسن (ایران در گذشته و حال)، ترجمه: منوچهر امیری و فریدون بدره‌ای، تهران: خوارزمی، 1369، چاپ سوم، ص 65.
[2]. علی‌محمدباب، بیان فارسی، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 262.
[3]. علی‌محمدباب، لوح هیکل الدین، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 15.
[4]. ر.ک: اعتضادالسّلطنه، فتنه باب، (با توضیحات عبدالحسین نوائی)، تهران: علمی، 1377، چاپ اول، ص 49.
[5]. آبراهم ويليامز جكسن، سفرنامه جکسن (ایران در گذشته و حال)، ترجمه: منوچهر امیری و فریدون بدره‌ای، تهران: خوارزمی، 1369، چاپ سوم، ص 67.