پس از واقعه‌ی بدشت و محکومیت پیامبرخوانده‌ی بهائیت به اعدام، مرزداران روسیه تلاش نمودند تا بتوانند پیامبرخوانده‌ی بهائی را قبل از اجرای حکم اعدام به روسیه فراری دهند. اما به راستی چگونه مرزداران روسیه پیامبرخوانده‌ی بهائیت را شناختند تا به او ارادت شایان پیدا کنند و یا سر از خود تلاشی برای نجات جان او کرده باشند؟!

پیشوای بابیت، برای اثبات خوش‌خدمتی به اربابانش، پیروان خود را به جاسوسی برای اطلاع از جزئیات امور حکومتی فراخواند. پیامبرخوانده‌ی بهائیت نیز پیروان خود را به خدمت به حامیانش فراخوانده است. در این صورت، از آن‌جا که شکل‌گیری و امتداد جریان بابیت و بهائیت با حمایت استعمار بوده، آیا این نشانه‌ها را چیزی جز جاسوس‌پروری می‌توان نامید؟!

پیشوایان بهائیت تلاش نمودند تا شخصیت فاطمه برغانی (ملقب به قرة العین) را با زنان برگزیده‌ی الهی مقایسه و او را هم رده‌ی ایشان قرار دهند. اما بر خلاف این تلاش‌ها، قرة العین با بی‌عفتی‌ها و بی‌بند و باری‌هایش، بیشتر به زنی فاجره شباهت دارد. با این حساب، چگونه می‌توان زنی فاجره را هم‌رده‌ی زنان پاک و برگزیده‌ی الهی دانست؟

با توجه به حمایت همه‌جانبه‌ی آمریکا از بهائیت، بهائیان موظفند تا هرگونه خدمتی (از جمله جاسوسی) را به آن‌ها بنمایند. از این‌رو اسناد، حکایت از ارتباط اطلاعاتی متقابل میان بهائیت و آمریکا وجود دارد. اما به راستی چگونه می‌توان شعار عدم مداخله در امور سیاسی سر داد و در عین حال، جاسوسی و خیانت به وطن، جرم مشترک مجرمین بهائی باشد؟!

پیامبرخوانده‌ی بهائیت "ادب" را لباس منتخب خود دانسته و عدم انسان بی‌ادب را بر وجودش راجح دانسته است. اما آیا گاو و گوساله خطاب کردن برادر خود، حرام زاده و لایق آتش دانستن تمامی مخالفین، توهین به شیعیان، ترک‌زبانان، مردم سوریه و...، نشان از ادب این مدعی پیامبری دارد؟! آیا این دورویی، نشان از رسوایی حسینعلی بهاء ندارد؟!

پیامبرخوانده‌ی فرقه‌ی بهائیت، با توجیه این‌که کسی لایق شنیدن نغمات او نیست، بارها دستور به نابودی نوشته‌جات به اصطلاح وحیانی خود می‌داد. این ابهام رفتاری پیامبرخوانده‌ی بهائیت، پژوهشگران را به این باور رساند که نوشته‌هایی که پیامبرخوانده‌ی بهائیت نابود می‌کرده، در واقع سیاه مشق‌ها و تمرین‌های او برای نوشتن الواح اصلی بوده است!