پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پس از وقوع واقعه‌ی بدشت [1] و محکومیت پیامبرخوانده‌ی بهائیت به اعدام توسط محمدشاه قاجار، او در دره‌گز حضور داشت. در آن زمان مرزداران روسیه تلاش بسیاری نموده تا بتوانند پیامبرخوانده‌ی بهائی را قبل از اجرای حکم اعدام به روسیه فراری دهند؛ همچنان که در کواکب الدریه آمده است: «در آن‌جا مستخدمین و سرحدداران دولت روس، ارادتی شایان به حضرتش یافته، اراده کردند آن حضرت (بهاء) را از دست مأمورین ایرانی گرفته و یا فرار داده به روسیه ببرند».[2] اما سؤالاتی که در اینجا به ذهن می‌رسد اینست که:
اولاً: چگونه مرزداران روسیه پیامبرخوانده‌ی بهائیت را شناخته و به او ارادت شایان پیدا کنند؟! ثانیاً: چگونه می‌توان پذیرفت، مرزدارانی که تمام کارهایشان زیر نظر فرمانده صورت می‌گیرد، سر از خود تلاشی برای فراری دادن و نجات جان پیامبرخوانده‌ی بهائیت کرده باشند؟! بنابراین تلاش مرزداران روس برای نجات جان و فراری دادن پیامبرخوانده‌ی بهائیت به روسیه، بدون شک با دستور مستقیم امپراطوری روس‌تزار صورت گرفته و بهانه‌ی ارادت مرزداران به بهاء، صرفاً توجیهی بچگانه برای پنهان کردن چهره‌ی جاسوسی این مدعی پیامبری است.

پی‌نوشت:
[1]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: بدشت؛ زمینه‌ساز ادعای نبوت علی‌محمد شیرازی
[2]. عبدالحسین آیتی، کواکب الدریه، مصر: مطبعه سعادت، 1342 ق، ج 1، ص 284.