پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشوایان بهائیت تلاش نمودند تا شخصیت فاطمه برغانی (ملقب به قرة العین) را با زنان برگزیده‌ی الهی مقایسه و او را هم رده‌ی ایشان قرار دهند؛ از این‌رو شوقی افندی مدعیست: «حیات طاهره، کوتاه ولی پرشعشعه و جلال بود و زندگانی‌اش مشحون از شئون و افتخارات بی‌پایان. عبدالبهاء نام آن ورقه منجذبه را در عداد اسماء مبارکه ساره و آسیه و مریم و عذرا و فاطمه زهرا (علیها السلام)  قلمداد».[1]
اما لازم است بدانیم، در حالی پیشوایان بهائی این زن بابی مسلک را هم رده‌ی زنان برگزیده‌ی الهی معرفی می‌کنند که وی با بی‌عفتی‌ها و بی‌بند و باری‌هایش، بیشتر به زنی فاجره شباهت دارد. از این‌رو در ادامه، به برخی از خصوصیات و رذایل اخلاقی برترین زن بابی و بهائی اشاره خواهیم نمود.
زرّین تاج برغانی معروف به قرة العین، پس از آشنایی با مکتب شیخیه، همسر و سه فرزند خود را رها کرد و برای وصال محبوب خود (کاظم رشتی)، از قزوین عازم عراق شد.[2] وی بخاطر رنج بردن از مقابله‌ی فکری عموی خود (علّامه برغانی معروف به شهید ثالث)، با جریان انحرافی بابیت، طرح ترور او را برنامه‌ریزی کرد.[3] سپس قرة العین با فرار مجدد از خانه [4]، به جمع بابیان پیوست و ضمن ادعای خدایی برای خود در بدشت [5]، با کشف حجاب، همبستری مشارکتی بابی‌ها با زن‌هایشان را بدان‌ها پیشنهاد نمود.[6]
با این حساب، چگونه می‌توان زنی فاجره را هم‌رده‌ی زنان پاک و برگزیده‌ی الهی دانست؟!

پی‌نوشت:
[1]. شوقی افندی، قرن بدیع، ترجمه: نصرالله مودت، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 1، ص 337-336.
[2]. ر.ک: حسن مرسل وند، گفت و شنود سید علی‌محمد باب با روحانیون تبریز، ص 128؛ فتنه باب، ص 168.
[3]. ر.ک: سید محمدباقر نجفی، بهائیان، تهران: نشر معشر، 1383 ش، صص 517-516.
[4]. ر.ک: همان، صص 522-512.
[5]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 255.
[6]. جمعی از نویسندگان، فرقه‌های انحرافی، قم: مرکز تخصصی مهدویت، ص 164، به نقل از: ظهورالحق، ص 182.