رد ادعای قائمیت باب بوسیله ی حالاتی که خود بهائیان از او نقل می کنند و مقایسه ی آن با روایات اسلامی بهترین روش برای باطل شمردن سید باب است که به تبع آن بطلان میرزا بهاء و میرزا یحیی و بقیه رهبران بهائی هم ثابت می شود.

مبلغین بهائی سعی کردند با تحریف روایت و تطبیق آن با رخداد های بابیت، آیین منحرفی که خود از آن پیروی می کنند را اثبات کنند.

در این فرقه ضاله نه تنها توحید به معنای یکتا پرستی معنا پیدا نمیکند بلکه خدا پرستی هم معنای جدیدی دارد ، زیر بنای این فرقه با مباحثی که از سمت استعمار پایه گزاری شده است که هر کسی مدعی شد باشد، ادعایش بدون چون و چرا پذیرفته شود و اهل بها هر کدام معتقد به چیزی بود به طوريکه هر دسته داراي سليقه‏ ي مخصوصي بودند بعضي مقيد به ظواهر اين شريعت و پاره‏ اي پايبند مفهومات و عقائد سابقه‏ ي خود و جماعتي آزاد از هر فعل مکلفي ...

در کتاب نقطة الکاف سعی شده که روایت سیصد و سیزده یار اصلی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را با یاران ملا محمد علی قدوس تطبیق دهد که این امر با اشکالات عدیده مواجه شده است.

حسینعلی نوری در ادامه راه سید علی محمد باب قیامتی که مسلمانان آنرا قبول دارند را امری موهوم دانسته و آیات قرآن که مربوط به همین موضوع است را به نفع خود به تاویل برده است. اما این حرکت او دارای اشکالاتی است که مورد بررسی قرار می گیرد.

باب و پیروانش در ابتدای شروع مدعای خود به جنگ هایی علیه مردم و حکومت دست زدند و به قتل و غارت اموال مردم مشغول شدند که نمونه های آن در جنگ قلعه طبرسی و بدشت و زنجان چنانچه در منابع بابی و بهایی ذکر شده میباشد که به دزدی اموال مردم مشغول شدند و برای اینکه در منظر مردم مدعی نیابت و رسالت و الوهیت به دزدی مشهور نشود روش دزدی خود را تغییر میدهد و با صدور دستوراتی به دزدی خود رنگ و لعاب میبخشد .