احکام وآموزه های بهائی
مبلّغین بهائی تحقق وعده اسلام به برقراری صلح و عدالت را در بشارت علی محمد شیرازی، در عمل به تعالیم بهائیت می دانند! تعالیمی که یا ربطی به وعده های صلح، اتحاد، تمدن سازی و رفاه ندارند یا حتی پیشوایان بهائی خود هم به آن ها عمل نکردند! تعالیمی که بالتبع دیگران هم یا عمل نخواهند کرد یا با عمل به آن ها، طعمی از این وعده ها را نخواهند چشید.
عبدالبهاء در پاسخ به قاضی مسلمان شهر طبریه، یهودیان را به میمون تشبیه کرده است. نویسنده بهائی هم این دیدگاه عبدالبهاء را مطابق با میل پرسشگر و به نوعی تقیه دانسته است. این در حالیست که تقیه حتی برای نجات جان افراد در بهائیت جایز دانسته نشده و سابقه عبدالبهاء در توهین به سایر ادیان و اقوام، این توجیه را از اساس باطل می سازد.
برخلاف ادعای یهود دوستی عرفان ثابتی، بهائیت حتی نسبت به دوستان خود یک رنگ نبوده و به تبع تغییر شرایط رنگ عوض می کند. یک روز از همکاری و اطاعت از آلمان نازی سخن می گوید و روز دیگر از هولوکاست دروغین انتقاد و شکوه می کند! یک روز بغض خود را با تشبیه یهودیان به میمون نشان می دهد و روز دیگر از یهودستیزی گلایه می کند!
رئیس رژیم صهیونیستی اسحاق هرتزوگ در پیامی، فرقه بهائی را پیام آور برابری، وحدت عدالت خواند! اما تمجید از صلح طلبی بهائیتی که اسلافش در به راه اندازی سه جنگ خونین نقش داشته و پیامبرخوانده آن، فلسفه رسالت شیطانی خود را در ستیز با مخالفینش معرفی کرده؛ آن هم توسط رژیم کودک کش و آپارتاید صهیونیستی، نشان از ماهیت یکسان هردو دارد.
تشکیلات بهائیت چگونه می تواند از نقش خود در زندگی مسالمت آمیز و دوری از خشونت سخن بگوید در حالی که نه تنها احکام بسیار خشن و نابجایی در کارنامه دارد و به نفرت پراکنی علیه مخالفینش پرداخته است، بلکه حتی نتوانست با نزدیکان و هم کیشانش هم روابطی حسنه برقرار کند!
بهائیتی که ادیان الهی را به تبعیض و خود را پیام آور تساوی زن و مرد معرفی می کند، علاوه بر محرومیت زن ها از تصدی ارکان رهبری خود، امکان نبوت و اِنباء از غیبت را نیز از زن ها، به دلیل پستی و ضعف ایشان رد کرده است. این در حالیست که طبق تعریف یهودیت از نبوت، این مقام به مردها اختصاص نداشته و در اسلام، نبوت انبائی مشترک میان زن و مرد است.
تقویم غیرعقلانی بهائیت دارای 9 روز تعطیلی رسمی است که بهائیان از تمامی شغل های خدماتی، امدادی، امنیتی و... منع شده اند. تعطیلات اجباری در این تقویم کپی برداری شده، که اتفاقاً پیشوایان و تشکیلات بهائیت هم پایبندی به آن نداشتند، با هدف تبلیغ بهائیت صورت پذیرفته و هیچ استثنای ضروری را شامل نمی گردد.
تشکیلات بهائیت در عمل نشان داده که برخلاف شعار نوع دوستی اش، نه تنها تریبونش در سازمان ملل را به دفاع از غیربهائیان اختصاص نمی دهد، بلکه حتی پیروانش هم برایش اهمیتی نداشته و تنها از آنان استفاده ابزاری می کند. فرقه ای که با صرف هزینه گزاف در مقبره عبدالبهاء نشان داد که بیش از هرچیز به منافع مشترک خود با رژیم صهیونیستی اهمیت می دهد.
از آنجا که بهائیان خود را وارث مهدی دروغین، علی محمد شیرازی می دانند، تحقق اهداف صلح جویانه و عدالت خواهانه را به نوعی در زمان و توسط خود می دانند. اما وقتی به تعالیم جنگ طلبانه و بیرحمانه مهدی دروغین بهائیت، تزویر در صلح طلبی و رفتار تفرقه افکنانه پیشوایان بهائی می نگریم، دیگر چه امیدی برای برقرای صلح و عدالت توسط فرقه بهائی وجود دارد؟!
بهائیان دو عامل مخالفین بهائیت و عمل نکردن بهائیان به این مسلک را مانع تحقق آرمان صلح و عدالتی می دانند که قرار بود توسط مهدی دروغینشان تحقق یابد. این در حالیست که شعار صلح طلبی در بهائیت، نه برای مخالفت با جنگ طلبی، بلکه برای خاموش کردن شعله های ظلم ستیزی ملت‌ها بوده است. فرقه ای که حتی میان اعضای اندک خود هم نتوانست صلح و عدالت را به اجراء گذارد.
چگونه بهائیان ادعای دینی نوین دارند، در حالی که تمام احکام و تعالیم دین مبین اسلام که آن را منسوخ و قدیمی اعلام کرده بودند را با اندکی تغییر غیرمنطقی، به عنوان راه و منش و احکام جدید معرفی کردند؟!
در حالی بهائیان، وحدت نژادی را آرزوی عبدالبهاء و حصول به آن را با پیمودن راه او ممکن می‌دانند که عبدالبهاء خود، مصداق بارز تبعیض نژادی و توهین به قومیت‌ها بوده است!
عبدالبهاء، ثمره تساوی زن و مرد و حضور زن‌ها در اداره عالم را به دلیل خانواده دوستی زن‌ها، گسترش صلح می‌دانست. این در حالیست که در بهائیت، زن‌ها از مدیریت ارکان رهبری بهائیت محروم شده و به نفرت از خانواده، بخاطر برگشت بستگان خود از بهائیت، محکوم می‌شوند.
بهائیان بهائی با تشبیه عالم به مریضی لاعلاج، درمان آن را کنار گذاشتن تمامی تعصبات، از جمله تعصبات دینی، جنسی و وطنی عنوان می‌کنند! این در حالیست که نه تمام تعصبات مذموم است و نه بهائیان در اعتقاد خود بی‌تعصبند.