تحری حقیقت به معنای مذمت تقلید کورکورانه است. بهائیان خود را مبتکر این اصل می‌دانند. در مقابل این ادعا و دعوت مردم به جستجوی حقیقت، در آئین بهائی، هرکس به بطلان بهائیت پی برده و از این آئین برگردد، از طرف رؤسا و اعضای این فرقه، با تحریم سراسری مواجه می‌شود و پیروان این فرقه، حتی نزدیکانش، جرأت همنشینی با او را ندارند...

یکی از مهم‌ترین تعالیم دوازده‌گانه‌ی بهائیت، تعلیم «تحرّی حقیقت»، به معنای حق جویی و دوری از تقلید است. با بررسی این تعلیم در متون بهائیت درمی‌یابیم که بهائیان اجازه ندارند به سخنان منتقدین بهائیت درباره‌ی بهاءالله و خداوند گوش دهند و حقیقت را جستجو کنند، بلکه عمل به این تعلیم را برای غیر بهائیان جائز می‌دانند، نه برای بهائیان.

بهائیان برای ایجاد تعدیل معیشت، راه‌کارهایی را ارائه نموده‌اند که یکی از آن‌ها بحث زکات است. اما با بررسی حکم زکات در بهائیت، که اصل آن از اسلام گرفته شده، مشخص می‌شود که به دلیل عدم شفافیت در جزئیات، تا زمانی که بیت‌العدل (مركز رهبری و تصميم‌گيری بهاييت) تصمیم ویژه‌ای نگیرد، قابلیت اجرا ندارد. لذا این راه‌کار نیز برای رفع مشکلات اقتصادی مناسب نیست.

بهائیان برای ایجاد تعدیل معیشت، راه‌کارهایی را ارائه نمودند که یکی از آن‌ها، بحث پرداخت مالیات است. با وجود دو نمونه مالیات، از طرفی محل مصرف مالیات حکومتی، بسته به شرایط و سیاست هر کشور، می‌تواند متفاوت و متعدد باشد و در مالیات دینی تنها کسی که این وسط، اندکی نفع می‌برد، چند نفر قلیل «عاجزان» ده هستند. پس این، راه‌کار مناسبی نیست.

یکی از تعالیم دوازده‌گانه‌ی منتسب به بهائیت، تعدیل معیشت و رفع مشکلات اقتصادی است، بدین معنی که تمام ثروت جهان باید بین تمام افراد جامعه تقسیم شود تا افرادی فقیر و تهی‌دست در جامعه وجود نداشته باشد. با نگاهی گذرا به دین مبین اسلام می‌بینیم که صدها سال قبل از به وجود آمدن بهائیت، این تعلیم در دین اسلام مطرح و به آن سفارش شده است.

مسأله‌ی عدم مداخله در سیاست، از ادعاهای بهاءالله است که نیاز به توضیح ندارد و برای همین است که چهره‌ی این فرقه‌ی ضاله بیش از پیش بر همگان روشن و حیله‌های‌شان نخ نما و ابتدایی است، بهائیان می‌توانند با توجه به ادعاهای سران خود و مقایسه‌ی آن با اعمال ایشان، به نتیجه مطلوبی دست پیدا کنند و به جهل مرکب سران فرقه‌ی بهائیت پی ببرند.