پرسش و پاسخ
ما به سوى امت هايى كه پيش از تو بودند، (پيامبرانى) فرستاديم (و هنگامى كه با اين پيامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با شدّت و رنج و ناراحتى مواجه ساختيم شايد (بيدار شوند و در برابر حق،) خضوع كنند و تسليم گردند!
به چه دلیل ملموس بودن نشانه برتری معجزه است؟ چه بسا این معجزات که مشابه دروغین دارد بیشتر موردتکذیب قرار بگیرد چنانکه کتاب مقدس هشدار می دهد که انبیای کذبه هم می توانند این معجزات را انجام دهند.
محتوای کتاب تاریخی که سبئوس نوشته است از دوره مرزبانی ارمنستان -که در آن ارمنستان زیر نظر ایران ساسانی اداره می‌شد- تا پیروزی اعراب بر ارمنستان در ۶۶۱ میلادی را شامل می شود. در تاریخ سبئوس مطالب جالب توجهی از جنگ‌های ایران و روم، لشکرکشی هراکلیوس به ایران و نیز دوره پایانی فرمانروایی ساسانیان و آغاز روزگار پیروزی مسلمانان بر ایران آمده است.
کتاب مقدس به صراحت می گوید که ایشان نبی بوده است. پولس ایشان را در زمره انبیاء ذکر می کند: عبرانیان 11 : 32-33 «و دیگر چه گویم؟ زیرا که وقت مرا کفاف نمی‌دهد که از جِدعُون و باراق و شَمشون و یَفتاح و داود و سموئیل و انبیا اِخبار نمایم،که از ایمان، تسخیر ممالک کردند و به اعمال صالحه پرداختند و وعده‌ها را پذیرفتند و دهان شیران را بستند.»
كلمات الهي عبارت از موجودات جهان عيني است كه آن غيب را نشان مي دهد و هر كدام كه آن غيب را بهتر نشان داد كلمه تامّه خواهد بود. از اين رو از ائمه معصومين (عليهم السلام) روايت شده است: «نَحْنُ الْكَلِمات» (بحار،4/151؛ تحف العقول/479). سراسر عالم، كلمه حقند، امّا ما كلمه تامه ايم.
بسيارى از زنانى كه پيامبر با آنان ازدواج كرد، بيوه بودند. معلوم است كه اين روش و اين نوع ازدواج، روش شهوت رانان نيست. با اين محاسبه، يك انسانِ محقق دورانديش، نمى‌تواند براى آن حضرت، انگيزه هاى شهوانى در نظر بگيرد.
شکل معجزه چگونه می‌تواند برتری یک نبی را بر دیگری ثابت کند برخی از اعجازهای حضرت موسی علیه السلام را هیچ یک از انبیای دیگر نداشتند مثل شکافته شدن دریا و یا اژدها شدن عصا اما شفای بیماران و یا زنده کردن مرده از سایر انبیا سر زده است مانند زنده کردن مرده و یا شفای مرض برص توسط الیشع (دوم پادشاهان 8: 1 ؛ دوم پادشاهان فصل 5) پس چرا موسی را برتر نمی دانید؟
پيامبر اکرم (صلّى الله عليه و آله) فرموده است: هر گاه خداوند متعال بنده ای را از امت من دوست داشته باشد، محبت او را در دل دل‌هاى برگزيدگان خود از اوليا و اصفيا و ملائكه و ساكنان عرش خود قرار می دهد تا او را دوست داشته باشند. برای دوست خدا بهشت واجب است و در قیامت اجازه شفاعت در نزد خداوند را خواهد داشت.
در عرفان حلقه بیش از 50 مورد تضاد و تناقض وجود دارد که همه مخالفت این فرقه با دین اسلام را می‌رساند. نفی زیارت قبور، شرک دانستن توسل، مخالفت با ذکر و یاد خدا، موحد دانستن شیطان، توهین به پیامبران مثل حضرت سلیمان (علیه‌السلام)، تمسخر و توهین به امامان مثل امام زمان و امام حسین (علیهم‌السلام)، خدا دانستن انسان و...
معصومی تهرانی در نامه‌ی خود به آیت‌الله محقق داماد، در دفاع از بهائیت، تقسیم انسان‌ها به مؤمن و کافر را غیرصحیح برشمرد. این ادعا در حالیست که گویا این روحانی‌نمای مسلمان کم‌ترین اطلاعی از مبانی اسلامی ندارد. بعلاوه آن‌که با توجه به وجود چنین تقسیمی در کلام پیامبرخوانده‌ی بهائیان، گویا از تعالیم بهائیتی نیز بی‌خبر است!
هیپنوتیزم جزء علوم فرا روانشناسی به حساب می‌آید. البته هنوز تحقیقات علمی زیادی در این باره انجام نشده و انتظاراتی که از این علم برای درمان انواع بیماری‌ها وجود دارد، حقیقت ندارد. دبیر انجمن هیپنوتیزم ایران می‌گوید: «هيپنوتيزم در دست درمانگر مانند تيغ در دست جراح است که اگر درست استفاده نشود عواقب خيلی زيادی دارد.»
اهمیّت نماز جماعت به عنوان یکی از مهم‌ترین مظاهر وحدت جامعه‌ی اسلامی، به قدریست که حتی در هنگام جنگ و جهاد با دشمن نیز، به آن توصیه شده است. اما پیشوایان بهائی از آن‌رو که بر مبنای مأموریت خود، درصدد پراکندگی مسلمانان و زدودن وحدت از جامعه‌ی اسلامی بودند، در مقام مقابله با این مظهر وحدت جامعه‌ی اسلامی برآمدند.
مبلّغ بهائی پس از نقل روایتی که مسلمانان را به سبّ و لعن بدعت‌گذاران امر می‌نمود، انتساب چنین سخنی به پیامبر اسلام را غلط دانست. در پاسخ می‌گوییم: با ملاحظه‌ی منابع اسلامی درخواهیم یافت که پیشوایان اسلام، از دشنام بسیار نهی کرده‌اند. بنابراین منظور از سبّ و لعن که در قرآن نیز به کار رفته طلب عذاب و ناکامی برای دشمنان دین است.
بهائیان ادعا دارند که مراد از نبأ عظیم در قرآن، اشاره به ظهور پیامبرخوانده‌ی آنان دارد. در پاسخ به این ادعا می‌گوییم که با توجه به این‌که پیشوایان بهائی، از تأویل نصوص الهی منع کرده و درک معانی آن را به پرسش از اهلش واگذار کرده‌اند؛ تفاسیر اسلامی نبأ عظیم را به روز قیامت تفسیر کرده و هیچ قرینه‌ای بر ظهور پیامبر جدید گواهی نمی‌دهد.