اسناد
ابودرداء می‌گوید: «شبى بلال، مؤذن پیامبر، در عالم رؤیا پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) را زیارت کرد. حضرت به او فرمود: این چه جفایى است كه در حق ما کردى! آیا وقت آن نشده كه به زیارت ما بیایى؟
ابودرداء می‌گوید: «شبى بلال، مؤذن پیامبر، در عالم رؤیا پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) را زیارت کرد. حضرت به او فرمود: این چه جفایى است كه در حق ما کردى! آیا وقت آن نشده كه به زیارت ما بیایى؟
سمهودى نقل مى‌كند: بلال صورتش را بر قبر شریف پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) مى‌مالید.
وفاء الوفا، سمهودی، ج5، ص108.
مقاله: «نظر ابن‌تیمیه در مورد تبرک، خلاف سیره صحابه»
ابن عساكر به سند خود از امام على (علیه‌السلام) نقل مى‌كند: بعد از دفن رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) فاطمه (علیهاالسلام) بر بالاى قبر پدرش ایستاد و مشتى از خاك قبر را برداشته و بر دیدگانش مالید و فرمود:
داود بن صالح مى‌گوید: «روزى مروان به روضه رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) وارد شد، دید شخصى صورتش را بر روى قبر پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) گذارده است. به او گفت: آیا مى‌دانى چه مى‌كنى؟ هنگامى‌كه آن شخص صورتش را برداشت؛ مروان دید كه او ابوایوب است.
یکی از تابعین به نام یزید بن عبداللّٰه بن قسیط مى‌گوید: «جماعتى از اصحاب پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) را دیدم كه وقتى مسجد از جمعیت خالى مى‌شد، دست بر دستگیرۀ منبر رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) گذارده، آن‌گاه دعا مى‌کردند.»
الطبقات الکبیر، ابن سعد، ج1، ص219.
ابن‌سیرین نقل مى‌كند: نزد انس بن مالك، عصایى از رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) بود كه بعد از وفاتش آن را با او بین پهلو و پیراهنش دفن کردند؛ این حدیث که در کتب تاریخی و مسند بزار (کتاب حدیثی) آمده، توسط هیثمی مورد تأیید قرار گرفته است.
مجمع الزوائد، هیثمی، ج3، ص45.
هیثمی پس از نقل حدیث «تبرک به دهانه مشکی که پیامبر از آن آب خورده بود» از مسند احمد و معجم الکبیر طبرانی، راویان این حدیث را توثیق کرده و درباره یکی از راویان که برخی در مورد او مناقشه کردند، می‌گوید: کسی او را تضعیف نکرده است.
مجمع الزوائد، هیثمی، ج5، ص79.
کبیشه مى‌گوید: پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) بر من وارد شد و نزد من مشكى از آب دید كه بر دیوار آویزان شده بود؛ آن‌گاه پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) ایستاده از آن آب آشامید. من مشك را برداشته و دهانه آن را بریدم و براى تبرك نزد خود نگاه داشتم.
المعجم الکبیر، طبرانی، ج25، ص15.
انس مى‌گوید: پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) بر امّ سلیم وارد شد و در آنجا مشكى از آب دید كه بر دیوار آویزان شده بود؛ آن‌گاه پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) ایستاده از آن آب آشامید. امّ سلیم مشك را برداشته و دهانه آن را بریده و براى تبرك نزد خود نگاه داشت.
مسند احمد، احمد بن حنبل، ج11، ص289.
نقل شده كه معاویه هنگام وفات، وصیت كرد كه با پیراهن، شلوار، قبا و مقدارى از موى پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) دفن شود.
تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج 59، ص 229.
مقاله: «نظر ابن‌تیمیه در مورد تبرک، خلاف سیره صحابه»
بخارى در صحیح خود، بابى را با این مضمون ذكر كرده است: «آنچه از زره، عصا، شمشیر، ظرف، انگشتر و... مو، كفش و... از چیزهایى كه صحابه و دیگران به آنها بعد از وفات پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) تبرك مى‌جستند.»
صحیح بخارى، بخاری ج2، ص390.
ابن عبدالبرّ مى‌گوید: «ابن عمر از آثار رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) بسیار متابعت می‌کرد.»
الاستیعاب، ابن عبدالبر، ص419.
مقاله: «نظر ابن‌تیمیه درباره تبرک، خلاف سیره عبدالله بن عمر»
ابن‌اثیر مى‌گوید: «ابن عمر از آثار رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) بسیار متابعت می‌کرد و در مواقف عرفه و دیگر مواضع به دنبال مكانى مى‌رفت كه رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) در آن وقوف کرده بود.»
اسدالغابه، ابن‌اثیر، ج3، ص338.