تاریخ مملو از ظلم هایی است که بر بندگان صالح و اولیاء خدا رفته است. وقتی به سخنان جانسوز امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) نگاه می کنیم، به اوج مظلومیت آن حضرت پی می بریم. و به جرأت می توان گفت که مولا علی(علیه السلام) اول مظلوم عالم است چرا که با تمام سفارشات نبی خدا، او را از حقوق اولیه اش و جانشینی برحقش محروم کردند.

روایات فراوانی در کتب صحاح اهل‌سنت نقل شده که گروه بی‌شماری از مردم از سوی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مورد لعن و نفرین‌های نابه‌جا قرار می‌گرفته‌اند که هدف از جعل این‌گونه روایات، بی‌اثر و نامفهوم جلوه دادن روایاتی است که در لعن پیامبر اکرم نسبت به افرادی همچون معاویه و دیگر بزرگان اهل‌سنت است.

خشم و غضب فاطمه زهراء (سلام الله علیها) از شيخين تا واپسين لحظات زندگی‌اش و عدم رضايت از آن دو، از مسائلی است كه در صحيح‌ترين كتاب اهل سنت پس از قرآن وارد شده است. نارضایتی حضرت زهراء، اتمام حجت و نشانی برحقیقت است نزد همگان.

با آن‌کس که نمی‌بایست، بیعت کردند، و با آن‌کس که شایسته بود، بیعت نکردند. انصار و مهاجرین به استمدادها و فریادهای حضرت علی و زهراء(سلام الله علیهم)توجه و دفاع نکردند با اینکه وظیفه آن‌ها دفاع از حق غصب شده اهل بیت بود و باید دفاع می کردند. سکوت کردند در حالی که نباید می‌کردند.

فضیلتی بی‌بدیل و بی‌مثال از حضرت زهراء (سلام الله علیها) در روایت، روایتی که ارزشش به درایت آن است. فقط صرف برداشت زیبا بدون درایت و تبعیت کافی نیست. به‌خاطر همین تفاوت در دقت و درایت، برداشت‌ها و در نهایت نتیجه‌گیری‌ها، سرنوشت امتی را تغییر می‌دهد و راهی را می‌روند که مسیرش بی‌نشان است و یا نشانش سکوت و کتمان حقیقت است. لازمه ذکر فضیلت، تبعیت از آن است.

از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.