روایاتی در سفارش به محبت امیرالمومنین علی (علیه السلام) از پیامبر (صلی الله علیه و آله) در منابع روایی اهل سنت موجود است. این روایات به نقل از پیامبر می‌گویند: هر کس علی را دوست بدارد، مرا دوست دارد و هر کس علی را دشمن دارد، مرا دشمن داشته است و هر کس علی را اذیت کند، مرا اذیت کرده است و هر کس مرا اذیت کند، خدا را اذیت کرده است.

در روایات ذیل آیه مدت حمل و بارداری وارد شده است از امام صادق که فرمودند هیچ فرزندی شش ماهه به دنیا نیامد که زنده بمانند مگر دو نفر، یکی حضرت یحیی پیامبر و دیگری حضرت امام حسین (علیه السلام) که شش ماهه به دنیا آمدند و زنده ماندند. که البته این یک نوع فضیلت شگفت برای این دو میباشد. لذا برخی احادیث جعلی وارد شده که شان نزول این آیه را برای ابوبکر میدانند

خلفای غاصب بعد از رحلت پیامبر به خاطر ضعف های شخصی و نداشتن جاه و منزلت در نزد پیامبر و صحابه آن حضرت شروع بع جعل روایات ساختگی و بعضاً مضحک کردند تا از قافله ارزشی و شخصیتی در میان مسلمانان عقب نیفتند لذا با تعامل با برخی افراد دنیا پرست چنان روایات عجیب و به درور از واقعیت را درباره ی خود بوجود آوردند که هر انسان صاحب عقل سلیم را به تفکر وادار میکند

برخی از اصحاب پیامبر به مانند حضرت علی(علیه السلام) آنقدر فضیلت در قرآن و روایات از پیامبر برایش وارد شده است که دیگر اصحاب پیامبر اینگونه برایشان وارد نشده است. لذا مغرضین برای اینکه عمل خلفا را در غصب خلافت توجیه کنند بلافاصله بعد از رحلت پیامبر شروع به فضیلت تراشی نسبت به این صحابه کردند تا آنان را از گزند سئوالات و نیش و کنایه های مردم درامان بدارند

اهل سنت معتقدند که خلفای پیامبر عبارتند از ابوبکر و عمر بن خطاب و عثمان و حضرت علی(علیه السلام) که به ترتیب مشغول خلافت شدند تا نوبت به دیگری برسد. در زمان رحلت پیامبر و دفن آن حضرت که محل آن باید کجا باشد ابوبکر تعیین کرد که کجا باید دفن شود آن هم به خاطر روایتی که خودش فقط ناقل آن بود در حالی که تاریخ منکر وجود حضور او در دفن پیامبر بوده

متعه نکاح سنت پیامبر بوده است. متعه نسا در زمان رسول خدا، ابوبکر و ابتدای خلافت عمر انجام می شده است. اما خلیفه دوم براساس رای و اجتهاد خود متعه را حرام اعلام می کند و هر کس که مرتکب متعه نساء شود را عقاب می‌کرده است. بنابراین جناب خلیفه در دین خداوند بدعت ایجاد کرده است.