اصول دین
فرقه اهل حق و مذهب شیعه در اصل اعتقاد به اصول دین، باوری مشترک دارند اما فرقه اهل حق، در خصوص هر یک از این اصول اعتقادی، دچار مشکل شده و این اصول را به غلو، تناسخ و حلول پیوند زده است.
آن چیزی که از شیعه برداشت می شود این است که تقلید در اعتقادات جایز نیست مگر این که به نحوی برای او علم حاصل شود. تمام مباحث کلامی شیعی برای اهل علم با یقین قطعی حاصل شده است و مردم و جامعه نیز توسط اهل علم دعوت به تحقیق در باب موضوعات اعتقادی شده اند تا با دلیل مسائلی مثل توحید، نبوت، معاد، امامت و... را بپذیرند.
اعتقاد شیعه این است که امامت از اصول دین است و این مطلب مستند به قرآن و سنت است؛ برخی از عالمان اهل سنت نیز امامت را از اصول دین دانسته‌اند.
یکی از اختلافات بین شیعه و سنی در بحث اصول دین است که در سه مورد (توحید و نبوت و معاد) مشترک است، اما در امامت با ایشان مخالف است، چرا که برای شیعه امامت اصلی از اصول دین است که اهل سنت به آن اعتقاد ندارند. اما جالب توجه این‌که برخی از ایشان به آن اقرار دارند.
در وجوب امامت بعد از نبی شکی نیست، همه معتقدند که باید بعد از نبی خلیفه وجانشینی باشد. شیعه با توجه به تعریف امامت معتقد است که امامت از اصول دین است، زیرا همان کارکرد نبوت را دارد ولی اهل سنت امامت را فرع فقهی می‌دانند.
در روایات اسلامی، سه اصل «توحید، نبوت و معاد» از اصول مسلمانی است. اما دیگر فروعات دین مثل «نماز، روزه، حج، زکات و...» از اصولی مسلمانی نیست. این درحالی است که وهابیت و گروه‌های سلفی، مسلمانان را به خاطر نماز و روزه اعدام می‌کنند. آنان هر کس که نماز را بلد نباشد یا نماز نخواند، کافر دانسته و محکوم به اعدام می‌کنند.