پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مواجهه اولیه با پیروان فرقه احمدالحسن (یمانی دروغین) به یک مسئله زیاد بر می خوریم و آن هم سعی و تلاش این افراد برای القای اینکه تقلید به صورت مطلق باطل است!

مطالبی قبلا در مورد تقلید از فقیه در مسائل احکام بیان شد و یادآور شدیم که تقلید به صورت مطلق باطل نمی باشد؛ بلکه وجوب تقلید اثبات شد.[1] گرچه خود احمدالحسن بصری تلویحا دربعضی از جاهای کتاب خود تقلید از فقیه را پذیرفته است. اما موضوع در اینجا تقلید در باب اعتقادات است که طبق اعتقادات ما نیز تقلید واجب نمی باشد و این رای باطلی است. توضیح بیشتر؛ حکم تقلید در مباحثات اعتقادی یا همان اصول دین در بین علمای اسلامی نظرات مختلفی دارد که این نظرات به 4 نوع تقسیم می شوند.

1. وجوب تقلید: که بعضی از اهل تسنن به این موضوع قائل شده اند؛ این دیدگاه باطل است.[2]
2. عدم جواز تقلید: از آن‌جا که اصل در عقاید، ادراک آن با یقین و اعتقاد است، آنان تقلید را در آن جایز نمی‌دانند.[3]
3. جواز تقلید: برخی به جواز تقلید در اصول دین قائل شده‌اند.
4. اگر افراد قادر به تحصیل نظر و استدلال در عقاید مکلف‌اند با برهان و دلیل و بدون تقلید عقاید خود را به دست آورند؛ ولی آنان که توانایی این کار را ندارند می‌توانند اصول اعتقادی خود را از راه تقلید تحصیل کنند.

اما آن چیزی که از شیعه برداشت می شود این است که تقلید در اعتقادات جایز نیست؛ مگر این که به نحوی برای او علم حاصل شود. تمام مباحث شیعی برای اهل علم با یقین قطعی حاصل شده است و مردم و جامعه نیز توسط اهل علم دعوت به تحقیق در باب موضوعات اعتقادی شده اند تا با دلیل مسائلی مثل توحید، نبوت، معاد، امامت و... را بپذیرند. مثلا اینکه ما به 12 امام و حصر در این عدد اعتقاد داریم طبق روایات متواتر است و روایات متواتر مفید علم و یقین است، اما خود احمدالحسن بصری (یمانی دروغین) به هیچ وجه نمی تواند ادعاهای خود را با این مسائل به اثبات برساند. آیا وی می تواند دلیل مفید علم بیاورد؟

نکته آخر اینکه قریب به اتفاق کسانی که به احمدالحسن بصری ایمان آورده اند تقلیدی بوده و هیچ دلیلی برای اثبات ایمانشان ندارند؛ یعنی با جرئت می توان گفت همه اتباع احمدالحسن بصری مقلد لیدرهای این جریان هستند و با دروغ ها و سفسطه های این لیدرها فریب این جریان را خورده اند و به احمد ایمان آورده اند! باید از اتباع احمد پرسید؛ چند کتاب جریان یمانی را خوانده اید و با نصوص مطابقت داده اید؟ ادعاهای احمد را با چه دلیل یقینی میتوانید اثبات کنید؟ بنظر می رسد غالب این افراد بیشتر که پیرو احمد بصری باشند، پیرو و مقلد لیدرهای این جریان؛ مثلا عباس فتحیه هستند. این یک بام و دو هوا چگونه قابل حل است؟

پی نوشت:

[1]. «احمدالحسن تقلید از فقیه را جایز نمی‌داند»
[2]. تفسیر قرطبی، ج ۲، ص ۲۱۲.
[3]. الاجتهاد والتقلید، خویی، ص ۴۱۱.