عمر بن خطاب
هجوم به خانه حضرت زهرا (س) و آتش زدن آن خانه مطهر، از مسلمات ننگین در تاریخ اسلام است. عمر با آتش زدن خانه سبب شهادت صدیقه طاهره (س) شد. اما مقایسه این عمل شیطانی با افسانه آتش زدن خانه قریش به دست پیامبر (ص) قیاس مع الفارق است. هیچ‌گاه سوزاندن خانه‌های کسانی که امر مستحبی نماز جماعت را کنار گذاشته‌اند، با روح رسالت الهی سازگاری ندارد.
افسانه ازدواج عمر با ام کلثوم از جانب وهایبون، حرفی بی اساس بوده است که اهل سنت به آن استدلال می کنند. آنان معتقدند این ازدواج، دلیل بر دوستی میان امیرالمومنین علی (ع) با شیخین است. در جواب این ادعا حاکم نیشابوری می نویسد: «عمر و ابوبکر به خواستگاری حضرت فاطمه (س) آمدند، اما رسول خدا (ص) فرمودند که او کم سن و سال است.
مفتیان وهابی هر ساله در ایام شهادت حضرت زهرا (س) با ایجاد شبهاتی پیرامون نحوه شهادت حضرت و علت شهادت ایشان، به تحریف این واقعه پرداخته‌اند. آنان ادعا کرده‌اند که اهل بیت (ع) علم غیب داشته، در نتیجه در قتل حضرت شریک هستند.
مفتیان وهابی می‌گویند حضرت علی (ع) هیچ‌گاه از شیخین شکایت نکرد و این دلیل بر عدم وقوع شهادت صدیقه طاهره (س) است. اما یکی از شئون خلیفه، قضاوت است و امیرالمومنین (ع) شیخین را لایق این مقام نمی‌دانستند، در نتیجه هیچ‌گاه شکایت نکردند.
وهابیون با این شبهه که خانه‌ها در صدر اسلام درب نداشته، هجوم عمر به خانه حضرت زهرا (س) و آتش زدن درب خانه را منتفی و تهمت دانسته‌اند؛ در حالی که طبق نقل تاریخ در آن زمان خانه‌ها درب داشته است.
در منابع معتبر فریقین، از هجوم غاصبان خلافت به خانه حضرت زهرا (س) و تهدید به سوزاندن خانه از جانب عمر بن خطاب و قسم یاد کردن او به انجام این کار یاد شده است. تهدید به سوزاندن خانه حضرت زهرا (س) از مسلمات تاریخی نزد شیعیان و اهل سنت است.
وهابیون با توهین به مقام امیرالمؤمنین ایشان را فردی هوس ران معرفی می‌کنند و برای اثبات به یک روایت بی‌سند و فاقد اعتبار از نویسنده‌ای مجهول الحال، ادعای کذب هوس رانی علی (علیه‌السلام) را مطرح می‌کنند. این ادعا در حالی است که در روایات صحیح السند و معتبر اهل سنت، توهین‌هایی خاص به مقام شامخ زن مسلمان شده است.