طرح عبدالحمید برای حل مشکل فلسطین اینست که باید: «اسرائیل را به رسمیت بشناسیم؛ ملت فلسطین و اسرائیل ۷۵ سال در کنار هم زندگی کرده‌اند و هر دو از یکدیگر ضربه خورده‌اند؛ باید از خیلی چیزها گذشت تا بتوان به حل‌وفصل منصفانه و عادلانه رسید». درحالی که اسرائیل انصاف نداشته و قانع به طرح‌های عادلانه نیست.

عبدالحمید توصیه می‌کند دو ملت فلسطین و اسرائیل باید به فکر آینده باشند و با یکدیگر سازش کنند؛ درحالی که ظلم اسرائیل به حدی شده که دیگر جایی برای سکوت و سازش باقی نمانده است. قیام نتیجه قهری ظلم‌های اسرائیل و تصمیم ملتی است که همه راه‌ها را رفته، صلح کرده، ظلم‌کشیده، نادیده گرفته شده و اکنون راهی جز آن برای خود نمی‌بیند.

عبدالحمید تا سه روز پس از قیام طوفان الاقصی، در این‌باره موضعی نگرفت و با توییتی سکوت خود را شکست؛ در آن توییت، هیچ گونه اشاره‌ای به ظلم و جنایات رژیم غاصب صهیونیست نکرد و از جامعه جهانی خواست که برای توقف فوری این حادثه، کاری بکند. دو روز بعد توییت دیگری نوشت که در آن، جنایات اسرائیل غاصب و قیام مشروع فلسطینیانِ مظلوم برابر اسرائیل فرض شد و درخواست کرد، از قتل غیرنظامیان جلوگیری شود.

عبدالحمید، امام جماعت مسجد مکی زاهدان، در واکنش به حمله حماس به اسرائیل نوشت: «درگیری اخیر اسرائیل و فلسطینیان باعث تلفات سنگین انسانی مخصوصاً در میان غیرنظامیان شده است. جامعه جهانی به وظیفه خود برای توقف فوری این درگیری و پایان دادن به منازعه طولانی‌ طرفین و حل‌وفصل عادلانه این قضیه که تضمین‌ کننده حقوق مسلّم و امنیت پایدار باشد، عمل کند». این موضع در راستای مواضع ضد اسلامی یک‌ سال گذشته وی است.

پس از گذشت یک سال از واقعه زاهدان، عبدالحمید گفت که اگر مسئولین مشکل مردم را حل کنند، حاضرم از اولیاء دم بخواهم از حق خود بگذرند و رضایت دهند؛ ادبیات وی این شائبه را تقویت می‌کند که او خواستار برگشت به موقعیت اجتماعی قبلی خود و باج‌خواهی از مسئولین به بهانه حمایت از آنان است.

عبدالحمید با اقدامات حکومت در راستای تأمین امنیت مخالفت کرده و دلیلش این بود که پیامبر(ص) هیچ‌ کاری را پلیسی انجام نداد و بسیار مهربان و بخشنده بود؛ در نقد کلامش باید گفت اقدامات پلیسی و اطلاعاتی در حکومت پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) وجود داشت؛ در موارد مختلف از گزارشگران که اطلاعات را به حضرت می‌رساندند، در نهج البلاغه ذکری به میان آمده است.