پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در آغاز سال دوم مخالفت علنی‌اش با نظام اسلامی، یک هفته پس از آغاز عملیات طوفان الاقصی توسط نیروهای مقاومت فلسطین، با مرعوب کردن مسلمانان تحت ظلم، جنگ با اسرائیل را بی‌فایده خواند و گفت: «شاید بسیاری با شنیدن این سخنان (طرح صلح بین فلسطین و اسرائیل) بر بنده بتازند و بگویند اسرائیل باید نابود بشود و اسرائیلی‌ها از جایی دیگر آمده‌اند و‌ باید برگردند؛ اما واقعیت این است که نه مسلمانان می‌توانند آنها را نابود یا بیرون کنند و نه اسرائیلی‌ها می‌توانند مسلمانان را نابود کنند و اگر می‌توانستند تا حالا این کار را می‌کردند. لذا این شدنی نیست و چرا بر موضوعی که شدنی نیست، پافشاری شود؟! باید با هم بنشینند و حل‌وفصل کنند و دو حکومت مستقل کنار هم باشند؛ این دیدگاه و نظریه‌ای است که بنده مطرح می‌کنم».[1]

طبق دیدگاه عبدالحمید اگر کسی مورد ظلم واقع شود و نتواند حق خود را بگیرد، باید با ظالم توافق کند و او را به رسمیت بشناسد؛ اما رهبر کبیر انقلاب فرمودند: «‏‏دستور اسلام این است که نه ظلم بکنید نه زیر بار ظلم بروید.‏‎ ‎‏انظلام یعنی زیر بار ظلم رفتن، از ظلم کمتر نیست. انظلام به خود‏‎ ‎‏ظلم کردن است. به یک ملت ظلم کردن است. ظلم هم از همین‏‎ ‎‏قماش است. هر دویش در اسلام ممنوع است. نه شما حق دارید‏‎ ‎‏به کسی ظلم کنید، نه حق دارید که از کسی ظلم بکشید».[2]

خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ»؛ [3] «و به کسانی که ستم کرده‌اند متمایل مَشوید که آتش دوزخ به شما می‌رسد و در برابر خدا برای شما دوستانی نخواهد بود و سرانجام یاری نخواهید شد». در این آیه خداوند عدالت را تنها در سایه‌سار نفی هرگونه ظلم و ستمگری در آدمی می‌داند و هرگونه گرایش-ولو اندک- به ظلم را قبیح می‌شمارد و از آن نهی می‌کند. بنابراین شخص نه تنها خود نباید اهل ظلم و ستم باشد، بلکه حتی نباید گرایش به ستمگران و ظالمان داشته باشد.

بر اساس آموزه‌های الهی، انسان‌ها همانگونه که باید عدالت‌خواه و ستم‌ستیز باشند، باید در شرایطی که به ایشان ستم روا می‌شود، دست بر روی دست نگذارند، بلکه به مقابله با ستم و ستمگران برخیزند. به این معنا که ستم‌ستیزی به عنوان امری واجب بر شخص ستم‌شده و افراد جامعه است. هیچ کس نمی‌تواند به سبب اینکه در معرض ستم است و یا به وی ستم می‌شود، نسبت به ستم و ستمگران واکنش نشان ندهد و ستم‌پذیر باشد؛ ستم‌پذیری خود گناهی نابخشودنی است. مظلوم کسی است که به وی ظلم شده، ولی منظلم کسی است که ظلم و ستم را پذیرفته و به آن تن داده و نسبت به آن واکنش منفی نشان نمی‌دهد و به مبارزه با آن نمی‌پردازد. از نظر اسلام پذیرش ظلم و ستم نیز روا نیست.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در روز 21 مهرماه 1402.
[2]. بیانات امام خمینی در جمع اعضای سپاه پاسداران، 25 آذر 1358.
[3]. سوره هود، آیه 113.