یکی از روایاتی که وهابیت آن را مأخذ و منبع فتاوای صادره از سوی خود می‌داند، این حدیث است که پیامبر به سهله گفت به سالم که به خانه شما می‌آید با اینکه بزرگ است، شیر بده، که او با تو محرم شود؛ بزرگان وهابی از جمله البانی، شیخ محسن عبیکان، شمس الدین بوروبی، و ...، فتوای رضاع کبیر و محرمیت توسط آن داده‌اند.

رضاع کبیر مورد پذیرش شیعه نیست؛ مخالفین شیعه در مناظرات، با جدل قصد اثبات اعتقاد شیعه به مَحرمیت از طریق رضاع کبیر دارند و در بیان موارد نقضی از شیعه، فتوایی از آیةالله خویی نقل کرده‌اند، اما معنای کلام را متوجه نشده‌اند؛ سؤال شده که خوردن شیر زنان شیرده، چه حکمی دارد؛ جواب داده‌اند فی نفسه جایز است؛ این فتوا ربطی به محرمیت بزرگسال با شرایط رضاع ندارد.

در کتب روایی اهل سنت، روایتی وجود دارد که محرمیت توسط رضاع کبیر پذیرفته، و طبق آن عایشه و حفصه، عطاء، لیث، داود ظاهری و ابن حزم اندلسی، از علمای اهل سنت، به این حکم فتوا داده‌اند؛ اکنون فرق فقهی اهل سنت این فتوا را نمی‌پذیرند، و مانند شیعه، شرط محرمیت از طریق رضاع را، شیر خوردن در سن کودکی می‌دانند.

نقل بی‌دقت برخی علمای اهل سنت منجر به اهانت به بزرگان می‌گردد، مثلاً ابن عاشور و موسی شاهین لاشین، آورده‌اند: عایشه هر وقت مى‌خواست شخصى وارد حریمش شود، به او شير مى‌داد؛ این نسبت به عایشه، نسبت درست و دقیقی نیست. بلکه نقل شده که «به دخترانِ خواهران و برادرانش امر می‌کرد، کسی را که دوست دارد آنان، او را ببینند، شیر دهند.»

در روایتی تکان دهنده، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عوامل لعن خدا و رسولش و  پیامبران الهی دیگر را بر‌می‌شمرد. در این روایت شش گروه از انسان‌ها هستند که مورد لعن خدا و رسولش  و پیامبران دیگر الهی قرار می‌گیرند. با جستجو در تاریخ و بررسی برخی روایات، به افرادی بر می‌خوریم که جزو مصادیق این روایت هستند.