جناب عباس افندی در توصیه‌ای که به مناسبت انتخاب رهبر جامعه نمود، مردم را به انتخاب بی‌میل‌های به قدرت فراخواند. این در حالیست که با بررسی نوع رهبری او درمی‌یابیم که وی، در مسیر حفظ قدرت خود، از هیچ اقدامی دریغ نکرده است. همچنان که با برادر خود ستیز نمود و در این راه، وصیت پیامبرخوانده‌ی بهائیان را نیز زیر پای نهاد.

پیشوایان بهائی یکی از آموزه‌های دوازده‌گانه‌ی خود را موضوع تطابق دین با علم و عقل معرفی می‌کنند. این ادعا تا جایی پیش می‌رود که عبدالبهاء، هر موضوعی که خلاف علم و عقل باشد را چیزی جز وَهم نمی‌پندارد. این در حالیست که پیشوایان بهائی در آثار خود، مطالب خلاف علمی و عقلی بسیاری را چون نظریه‌ی خلق‌الساعه مطرح کرده‌اند.

سرکردگان فرقه‌ی بهائیت، تلاش‌های بسیاری برای کم‌رنگ نمودن قیام عاشورا انجام داده‌اند. در این راستا جناب اشراق خاوری، اقدام به معادل‌سازی قیام عاشورا در بابیت کرده است. جناب خاوری ضمن یزیدی خواندن مردم ایران، جنایات بابیان شورشی، در قتل‌عام و غارت مردم بیگناه اطراف قلعه‌ی شیخ طبرسی را نادیده می‌گیرد!

یکی از توجیهاتی که بهائیان برای هتک حرمتشان به عزای حسینی می‌آورند، استدلال به آیه‌ی 2 سوره‌ی توبه، مبنی بر سیاحت در ماه‌های حرام است. اما بی‌شک این آیه خطاب به کفار و صراحت در مهلت دادن به آن‌ها دارد. بعلاوه آن‌که بهائیان با دارا بودن تاریخی به نام بدیع (مطابق با تقویم شمسی) چه هدفی برای جشن در تاریخ تولد قمری پیشوایانشان دارد.

نخست‌وزیر سنگاپور با ارسال پیامی به جامعه‌ی بهائی، ضمن تبریک تولد پیامبرخوانده‌ی بهائیان، تعالیم وی را نماد صلح و وحدت خواند. اما نماد صلح و وحدت خواندنِ پیشوایان بهائی در حالیست که آنان با وحشی خواندن تُرک‌ها، نحس خواندن اهل سوریه، گاو خواندن مردم اروپا و آفریقا، توهین به مسیحیت و شیعیان و...؛ اساساً فاتحه‌ی صلح و وحدت را خوانده‌اند.

بهائیان با استدلال به لزوم عقلی تجدید ادیان، مدعی نسخ دین مبین اسلام و جایگزینی بهائیت به جای آن شده‌اند. اما بحث اینست که بر «فرض» پذیرش این دلیل و بر «فرض» دین بودن بهائیت؛ دلیل لزوم عقلی تجدید ادیان، به بهائیت نیز قابل تعمیم است و می‌بایست با توجه به پیشرفت چشم‌گیر و همه‌جانبه‌ی بشر نسبت به 170 سال قبل، نسخ بهائیت را نیز پذیرفت.