پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در بهبوهه‌ی شکل‌گیری انقلاب اسلامی، بهائیت تلاش نمود تا سفره‌ی خود را از جنایات رژیم پهلوی جدا کرده و تمام جنایات و غارت‌های خود را در زمان این رژیم لاپوشانی کند. از این‌رو پس از شکل‌گیری انقلاب اسلامی شاهد آنیم که تشکیلات بهائیت، نه تنها منکر تاخت و تازهای خود در زمان پهلوی شد [ر.ک: ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 1، ص 376]، بلکه مدعی ستم دیدن در زمان پهلوی نیز می‌شود.
اما این‌ها در حالیست که آمیختگی زیاد محمدرضا پهلوی با بهائیان و حمایت‌های همه‌جانبه از آنان به حدی بود که موجب شد، زمزمه‌ی بهائی بودن شاه ایران بر سر زبان‌ها بیفتد؛ تا جایی که یکی از مبلّغان بهائی می‌گوید: «کارهایی که اکنون به دست اعلی‌حضرت همایون شاهنشاه آریامهر صورت می‌گیرد، هیچ کدامش روی اصول دین اسلام نیست. زیرا خود شاه به تمام دستورات بهائی آشنایی دارد و حتی ایشان با اشرف پهلوی در دوران کودکی در مدرسه بهائیان در خیابان امیریه که آن زمان از مدارس عالی تهران بود، درس خوانده‌اند و دلیلش آن است که عکس آن زمان شاه و اشرف هم‌اکنون موجود است... حالا مردم احمق می‌گویند شاه بهائی است؛ چه کار می‌توانند بکنند، فلسفی بالای منبر می‌گوید شاها مواظب باش ببین دکتر شما چه شخصی است کارها را به دست بهائی‌ها ندهید... هم‌اکنون تیمسار صنیعی وزیر جنگ و تیمسار شیرین سخن بهائی هستند».[تاریخ قیام 15 خرداد به روایت اسناد، سند شماره: 2/85]

پی‌نوشت:
عبدالله شهبازی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران: مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، انتشارات اطلاعات تهران، 1385، ج 1، ص 376.
جواد منصوری، تاریخ قیام 15 خرداد به روایت اسناد، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، 1378 ش، سند شماره: 2/85.