امام زمان
نام امام زمان (عج) و یاد این بزرگوار، دائماً به ما یادآوری می‌کند که طلوع خورشیدِ حق و عدل در پایان این شب ظلمانی، قطعی است؛ انسان‌ها گاهی که امواج متراکم ظلمت و ظلم را مشاهده می‌کنند، مأیوس می‌شوند، اما یاد امام زمان (عج) نشان دهنده این است که خورشید طلوع خواهد کرد.
با مطالعه خطبه و حدیث متواتر پیامبر اکرم (ص) در غدیر خم، در می یابیم که بر خلاف دین سازی پیشوایان بابی بهائی، ایشان نه تنها کمترین اشاره ای به نزول پیامبران پس از اسلام نداشته اند، بلکه حضرت مهدی (عج) را از اولاد خود و آخرین حجت الهی بر زمین معرفی فرموده اند.
بنابر حدیث غدیر، امام مهدی (علیه السلام) آخرین حجّت الهی است. این خود ادعای پیامبری دین ساز بهائیت که ادعا دارد پس از امام زمان (قلابی) آمده را رد می کند. بهائیان در ادامه، اعتقاد به رجعت را به عنوان نقضِ آخرین حجت بودن حضرت مهدی (ع) ذکر می کنند. این در حالیست که از یک سو رجعت به معنای بازگشت خود گذشتگان است نه حلول و تناسخ و از سویی دیگر رجعت معصومین (علیهم السلام) تحت حجیت امام زمان (علیه السلام) خواهد بود؛ نه به عنوان آورنده دینی جدید و حجتی مستقل تا آخرین بودن امام زمان (ع) نقض گردد!
یکی از مسائل و موضوعات مهم در طول تاریخ، مدعیان دروغین مهدویت بوده اند که علمای اسلام با همین روایات و احادیث توانستند مقابله مؤثری در برابر آنها داشته باشند.
استناد احمد بصری و اتباعش به روایتی برای حکومت پس از امام زمان (عج) اشتباه می باشد و منظور از شخصی که پس از امام عصر (عج) رجعت کرده و حکومت خواهد کرد، حضرت امام حسین (ع) است.
ادعای قتل و کشتار در آخرالزمان توسط امام عصر (عج) یکی از سیاه نمایی هایی است که توسط دشمنان اهل بیت (ع) مطرح شده است. باید گفت بنای این سخن براساس روایات بی سند و نامعتبری است که به عنوان اسرائیلیات در منابع اسلامی وارد شده است. نکته مهم آنجا است که قرآن کریم به حکومت صالحان و شایستگان در آخرالزمان اشاره کرده است.
تشابه در اخلاق و نحوه خلقت میان رسول خدا (ص) و اهل بیت (ع) نکته ای است که در روایات معتبر فریقین به آن اشاره شده است. اما در قرآن کریم، خدای متعال پیامبر خود را رحمت برای عالمیان معرفی کرده و از اخلاق حضرت به نیکوترین اخلاق یاد می کند. امام زمان (ع) هم در خلقت و هم در اخلاق، شبیه به پیامبر (ص) هستند؛ در نتیجه با اتهام به امام (ع) به پیامبر (ص) نیز تهمت زده شده است.
اتباع احمدالحسن بصری به قرینه جمله «ابوه الذی یلیه» موجود در روایت سلیم بن قیس این چنین ترجمه می کنند که «پدرش که پس از اوست» و بعد چون این معنا هم نفعی به حالشان ندارد می گویند پدرش که بعد از او ظهور می کند؛ یعنی «یلی» را «ظهور کردن» معنا می کنند! که درست نیست.
مفتیان وهابی با ایجاد شبهاتی پیرامون امام زمان (عج) معتقدند دوران غیبت صغری تحریفی بوده که از جانب علمای شیعه ایجاد شده تا به وسیله آن اموال شیعیان به تاراج برده شود. در پاسخ به این شبهه باید گفت شبکه وکالت در زمان اجداد مطهر امام عصر (عج) ایجاد شده و آن انوار طیبه به وسیله عده ای از اصحاب و یاران خود به امور شیعیان می پرداختند. اما بعد از دوران غیبت صغری، حضرت مهدی (عج) دستور مراجعه به علما و فقهای شیعه داده اند.
مفتیان وهابی با ایجاد شبهانی پیرامون امام زمان (عج) معتقدند دوران غیبت صغری، تحریفی بوده که از جانب علمای شیعه ایجاد شده تا به وسیله آن اموال شیعیان به تاراج برده شود. در پاسخ باید گفت، غیبت صغری مسئله ای بود که به نقل از دیگر ائمه معصوم (ع) مطرح شده است و علمای شیعه، آن را ایجاد نکرده اند.
صوفیان قطب خود را با همه‌ی نواقص ظاهری و اعتقادی و روحی و عرفانی، مصداق معین و مشخص امام معصوم دانسته و مقامات امام را برای او قائلند. مثلأ در زمان حاضر، فرقه‌ی گنابادیه، نورعلی تابنده را که از خواندن چند سطر آیه‌ی قرآن بدون غلط عاجز است را امام وقت خود معرفی می‌کنند. از این‌گونه انحرافات در فرق مختلف صوفیه به وضوح دیده می‌شود که همگی نتیجه‌ی دوری از حقیقت دین و فاصله گرفتن از راهنمایان حقیقی معارف الهی و اسلامی که همان اهل بیت (علیهم السلام) هستند، می‌باشد.
در روایات اسلامی حضرت عیسی (ع) به امامت امام زمان(عج) نماز می خوانند و ایشان در منصب وزارت در کنار حضرت مهدی(عج) خدمت خواهند کرد.
بر خلاف ادعای بهائیان، منظور از ظهور امام زمان (عج) با امری جدید، احیاگر بودن سنت ها و زدودن بدعت ها از اسلام و نه آورنده‌ی دینی جدید می باشد.
بسیاری از عالمان اهل سنت (مورخین و نسب‌شناسان و متکلمین) اذعان نمودند که امام حسن عسکری دارای فرزندی به نام محمد بوده که شیعه به منتظر و مهدی موعود بودنِ وی معتقدند. اما برخی مهدی ستیزان مانند ابن حزم اندلسی اموی که دشمنی او با اهل بیت در کتابهایش آشکار است، بی هیچ سند و مدرکی، می‌گوید حسن عسکری بی فرزند و عقیم بوده است.