هنگامی که در عقاید کلامی و فقهی فرق کلامی و فقهی اهل سنت می نگریم و آن را با مباحث مطرح شده در کلام جدید مقایسه می کنیم، برای مصادیق پلورالیسم به معانی و واژه هایی چون مدارا بدون ادعای حقانیت برای عقیده، تکثر در فهم حقیقت غایی به معنای همه حقند و . . . بر می خوریم

سیره حضرت على(علیه السلام) نشان می دهد که ایشان هرگز ابوبکر و دیگران را شایسته خلافت نمى‏ دانسته و بیعت آن حضرت با وى تنها براى حفظ اسلام و کیان مسلمانان بوده است. نگاهى گذرا به خطبه‏ هاى نهج ‏البلاغه نشان میدهد که آن حضرت همواره سعى نموده ‏اند تا این واقعیت را با الفاظ و عبارات گوناگون به مردم بفهمانند و گوشزد کنند

در سیره تربیتی امام علی (علیه‌ السّلام) انسانهای بزرگ و شریفی هستند كه هر یك از آنها در تاریخ الگوی ارزنده برای جامعه بشری بوده‌اند. یكی از این شخصیت‌های بزرگ كه محبت فراوانی نسبت به امیرالمؤمنین (علیه‌ السّلام) داشت و حضرت نیز او را بسیار دوست می‌داشت، میثم تمار نامیده می شود.

یکی از علمای اهل سنت استان سیستان و بلوچستان اظهار داشته است که محبت به اهل‎بیت (علیهم السلام) جزء ایمان اهل تسنن است ایشان در ادامه تاکید می کند که ، در تمام بحث هایی که میان حضرت علی علیه السلام و صحابه اتفاق افتاد حق با حضرت علی (علیه السلام) بوده است.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) حضرت علی (علیه السلام) را در غدیر به عنوان جانشین خود انتخاب کردند ولی عواملی باعث شد مسلمانان به حضرت علی (علیه السلام) رغبت نشان ندهند ، دو عامل مهمتر یکی کودتای نظامی مخالفان و دیگری کینه نسبت به حضرت علی (علیه السلام) بود که در این مقاله به بررسی آنها می پردازیم

اهل سنت می گویند : پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) برای پس از خویش جانشنی تعیین نکردند و این امر را به مردم واگذار نمودند، حال با توجه به فرمایشات پیامبر اکرم مبنی بر حاکمیت افضل ، و با توجه به افضلیت حضرت علی ( علیه السلام ) در لسان پیامبر اکرم و به اعتراف دیگر صحابه بر سایر افراد امت ،آیا خلافت ابابکر مشروعیت دارد؟