خوب است قسمتی از کلمات این طائفه (رهبران بهائی) را که در تاویل علائم و آیات قیامت ذکر نموده اند، در اینجا نقل و مورد بحث قرار بدهیم. و خوانندگان محترم به دقت مطالعه کرده و محاکمه نمایند.
جناب میرزا در موارد زیادی موضوع قیامت و بعث و کتاب و حساب را تاویل کرده و طوری خاصی به قیام قائم و بعثت رسول و جدائی اهل ایمان با مخالفین و جنت موافقت و لقاء و جحیم خلاف و بعد و کفر معنی می کند.
و در صفحه ی (70) کتاب ایقان برای اینکه اشتباه و گمراهی خود را بر همه روشن کند، می گوید: وقتی که سراج محمدی در مشکاة احمدیه مشتعل شد بر مردم حکم بعث و حشر و حیات و موت فرمود، (حکم وقوعی و فعلی) این بود که اعلام مخالفت مرتفع شد وابواب استهزاء مفتوح گشت چنانچه از زبان روح الامین خبر داده ولئن قلت انکم مبعوثون من بعد الموت لیقولن الذین کفروا ان هذا الا سحر مبین- اگر بگویی به این مشرکین که شما مبعوث شده اید بعد از مردن هر آینه می گویند آنهائی که کافر شده اند به خدا و آیات او نیست این مگر سحر ظاهر و آشکارا و هویدا و در جای دیگر می فرماید: و ان تعجب فعجب قولهم ائذا کنا ترابا ائنا افی خلق جدید- اگر عجب می داری پس عجب است قول کافران و معرضان که می گویند آیا ما تراب بودیم و از روی استهزاء می گفتند که آیا ماییم مبعوث شدگان.
 جناب میرزا از این اشتباهات زیاد دارد (ولی اشتباه عمدی) و اگر نوشته های ایشان به دقت رسیدگی بشود، بیش از نصف مطالب ایشان مغالطه ی محسوس و یا مخالف قواعد مسلمه ی علمی و ادبی و فلسفی است، و ما نظری به آن قسمت نداشته و باب مستقلی تحت آن عنوان منعقد نکردیم، زیرا که این مطلب خود بحث مفصل و دفتر جداگانه ای لازم دارد.
 و در اینجا می گوییم: شما اگر مختصری از لغت عرب اطلاع دارید قرآن مجید را باز کرده و این دو آیه ی شریفه را که در سوره ی هود آیه (7) و سوره رعد آیه (5) هستند، خوب ملاحظه فرمائید. و اگر هیچ گونه اطلاعی ندارید از اشخاصی که مختصر سواد عربی دارند بپرسید (که اگر حرف شرط داخل فعل شد دلالت به گذشته می کند یا آینده) و اگر کسی پیدا نکردید، یک جلد قرآن مترجم که ترجمه ی تحت اللفظ داشته باشد خریداری کرده و ترجمه ی تحت اللفظی این دو آیه ی شریفه را بخوانید و اگر آنرا هم نمی توانید پیدا کنید، کتاب های تاریخ را که در حالات حضرت رسول اکرم نوشته اند (از کتب مسلمین و یهود و نصاری) به دقت ملاحظه بفرمائید: تا معنای دو آیه ی گذشته را فهمیده، و ضمنا از صدق و کذب نوشته ی میرزا آگاه باشید.
و پس از آن اگر اثری از این مطلب (تطبیق قیامت و حشر به بعثت پیغمبر) در کتابی پیدا کردید و یا در حدیثی این معنی را (اظهار رسول اکرم که شما مبعوث شده اید) دیدید، بسیار خوب و اگر نه، خود می دانید که درباره ی جناب میرزا چگونه محاکمه نمائید.
و عجب تر از قیامت اسلام، دو قیامت باب و بهاء است که در کلمات خودشان به آن اشاره می کنند، و در هر یکی از آن دو قیامت اشراط و علامات ساعت بر پا و واقع شده و ما بی خبر مانده ایم.
بهاء در الواح بعد اقدس (ص155س11) گوید: لعمر الله قد نفخنا فی الصور و انصعق من فی السموات و الارض الا من شاء الله ربک و رب آبائک الاولین به اخذ الزلازل قبائل الارض و اضطرب کل عالم و زل کل قدم و ناح کل حکیم و اقشعر جلد کل امیر و تحیر کل عارف و سبق کل قاصد بصیر- قسم به خداوند نفخ کردیم در صور و بیهوش شد آنچه در آسمان ها و زمین است مگر کسی که خدای تو و خدای پدران تو خواست و با آن گرفت زلزله ها قبائل زمین را و مضطرب شد هر دانشمند و لغزش کرد هر قدم و نوحه کرد هر شخص حکیم و لرزید پوست هر امیر و متحیر شد هر عارف و سبقت گرفت هر قاصد بصیر.
باز در الواح بعد اقدس است (ص252س9) قد اتی یوم القیام و قام فیه قیوم الاسماء بسلطان احاط من فی السموات و الارضین لما نفخ فی الصور و قامت القبور اضطرب الناس منهم من تحیر و منهم من انصعق و منهم من طار شوقا لظهور الله رب العالمین قد اخذ السرور من وجد عرف القمیص و الهموم کل مغل اثیم نعیما لمن نبذ ما عند الناس و اخذ کتاب الله باسمه المهیمن القدیر- روز قیام آمد و قیوم بر اشخاص و مظاهر الهی قیام کرد با سلطنتی که محیط بر آسمان ها و زمین ها است زمانی که نفخ شد در صور و بر پا شد قبرها و مضطرب شدند مردم بعضی از آنان متحیر شدند و برخی بیهوش و بیخود گشتند و بعضی شروع به طیران نمودند از نظر اشتیاقی که به رب العالمین داشتند و دراین هنگام گرفت خوشحالی و سرور کسانی را که علامت و اثر پیراهن را یافتند و گرفت غم و حزن آن کسی را که مغلول و اثیم است و نعمت و رحمت شامل کسی باد که کتاب خدا را گرفته و چیزهای دیگر را ترک کرد. (1)

با تمام این حرف هایی که از میرزا بهاء شنیده شد، متوجه می شویم که حسینعلی نوری فرستاده خدا نیست، زیرا پیامبر الهی حرفی خلاف عقل و منطق سلیم و خلاف گفتار و سیره ی پیامبران پیشین نمی زند.

1- محاکمه و بررسی باب و بهاء صفحه ی 103 تا 106