پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ محمد عثمان قلندرزهی امام جمعه مسجد الخلیل اهل‌سنت خاش، در شهرستان مهرستان به بهانه تفسیر آیه 11 سوره حج گفت: «... دومین مثال‌ [برای بدعت و خرافات]: گرفتن جشن ولادت بوده که دارای این اشکالات است: 1- فرهنگ مذهب مسیحیت است که آنها ولادت حضرت عیسی علیه‌السلام را جشن می‌گیرند. 2- بدعت است؛ یعنی رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله، ولادتش را جشن نگرفته است و نیز صحابه کرام، به ویژه خلفاء راشدین و حضرات حسن و حسین علیهماالسلام، ولادت ایشان را جشن نگرفتند. حتی گرفتن جشن روز رحلت و وفات از دین اسلام ثابت نیست؛ چنانچه زمانی که پسران رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله در زمان حیات ایشان وفات کردند یا سه دختر در قید حیات حضرت وفات کردند، ایشان روز وفات را جشن نگرفتند. 3- در این گونه مراسم، اسراف و هزینه‌های هنگفتی انجام می‌گیرند که خلاف شرع‌اند».[1]

قلندرزهی متأثر از اندیشه‌های وهابیت برداشتی از آیه ارائه کرد که ربطی به آن ندارد. علمای اهل‌سنت، این سیره (جشن سالگرد) را پذیرفته[2] و نظر قلندرزهی خلاف نظر تمام فرقه‌های اسلامی، از شیعه و سنی است. علمای اهل‌سنت جشن میلاد پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله را دارای ثواب و برکات مادی و معنوی می‌دانند.

سیوطی می‌گوید: «در هر خانه، مسجد، یا محله‌ای که در آن مولودی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله خوانده شود، فرشتگان، اهل آن مکان را در حیطه رحمت الهی و نور قرار می‌دهند. مقصود از فرشتگان، جبرئیل، میکائیل، اسرافیل، قربائیل، عینائیل، صافون و حافون و کربیون است؛ زیرا آنها درود می‌فرستند بر کسانی که سبب مولودی‌خوانی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌شوند؛ در خانه هر مسلمانی که مولودی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله خوانده شود، خداوند متعال، گرسنگی، وبا، آتش‌سوزی، آفات و بلیات، کینه، حسادت، چشم بد، شر دزد را از اهل این خانه بر می‌دارد. هنگامی که بمیرد، خداوند پاسخ منکر و نکیر را بر وی آسان می‌کند و او در جایگاه راست‌گویان نزد خداوند خواهد بود».[3]

یافعی می‌نویسد: «هر کسی برای مراسم مولودی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، برادران دینی‌اش را جمع کند، برای آنها طعامی آماده کند و مکانی را برای مراسم آماده سازد و اعمال نیک انجام دهد و سبب مولودی‌خوانی و مدیحه‌سرایی شود، خداوند او را در روز قیامت با صدیقان، شهدا و صالحین محشور می‌کند و در بهشت از نعمات الهی بهره‌مند خواهد بود».[4]

جنید بغدادی، صرف حضور در جشن میلاد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را، رسیدن به ایمان می‌داند؛ وی می‌گوید: کسی که به جشن مولودی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله حاضر شود و جایگاهش را بزرگ بداند، به ایمان دست پیدا می‌کند».[5]

سری سقطی نیز می‌گوید: «کسی که تصمیم بگیرد به مراسم مولودی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله که برگزار می‌شود، برود، تصمیم گرفته که در باغی از باغ‌های بهشت وارد شود؛ زیرا او به خاطر محبت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله قصد این مکان را کرده است، در حالی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: کسی که مرا دوست بدارد، همراه من در بهشت است».[6]

از این نقل قول‌ها مشخص می‌گردد که علمای اهل‌سنت این مراسم را بدعت نمی‌دانند و انجام آن را دارای ثواب، ورود به بهشت و دارای برکات و دفع شر و آفات از جشن‌گیرندگان شمرده‌اند. در روایتی از صحیح بخاری آمده است: «ثویبه، کنیز ابولهب و آزاد شده او، مدتی دایه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بود. هنگامی که ابولهب از دنیا رفت، یکی از نزدیکانش، او را در وضعیت بسیار بدی در خواب دید؛ از او پرسید، عالم برزخ برای تو چگونه است؟ ابولهب پاسخ داد، پس از مرگ خیری ندیدم، بجز اینکه به خاطر آزاد کردن ثویبه (به عنوان مژدگانی آوردن خبر میلاد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله)، آب بسیار اندکی به من داده شد».[7]

سیوطی از شمس‌الدین بن جزری نقل می‌کند که: «ابولهب را بعد از مرگش در خواب دیدند و از حالش سؤال کردند، گفت: در آتش هستم، فقط در شب‌های دوشنبه بر من تخفیف می‌دهند و از بین انگشتانم کمی آب جاری می‌شود و این به خاطر این است که من هنگامی که تولد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را از ثویبه کنیز خود شنیدم، وی را آزاد کردم و او به ایشان شیر داد؛ اگر ابولهب کافر، به خاطر خوشحالی در تولد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، در جهنم پاداش داده می‌شود، پس حال مسلمان یگانه‌پرست از امت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله که در تولد ایشان خوشحالی کند و آنچه را در توان دارد در راه محبت آن حضرت خرج کند، چه خواهد بود. به جانم سوگند! همانا پاداش این شخص از خداوند این است که او را به فضل خودش به بهشت وارد سازد».[8]

پی‌نوشت:
[1]. سخنرانی محمد عثمان قلندرزهی در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۴۰۳، در شهرستان مهرستان.
[2]. «نظر وهابیت درباره جشن میلاد نبی، از زبان مولوی اهل‌سنت (قسمت اول)»
[3]. سیوطی در کتاب «الوسائل فی شرح الشمائل» به نقل از اعانة الطالبین، بکری دمیاطی، ج۳، ص۴۱۵.
[4]. سخن یافعی به نقل از اعانة الطالبین، بکری دمیاطی، ج۳، ص۳۶۵.
[5]. حاشیه اعانة الطالبین علی حل الفاظ فتح المعین، بکری دمیاطی، دار الفكر، 1418ق، ج۳، ص۴۱۴.
[6]. اعانة الطالبین، بکری دمیاطی، ج۳، ص۴۱۵.
[7]. صحیح البخاری، دار طوق النجاة، 1422ق، ج۷، ص۹.
[8]. الحاوی للفتاوی، سیوطی، دار الفكر، 1424ق، ج۱، ص۲۳۰.