اما بی‌پایه و اساس بودن ادعاهای ابن تیمیه و  محمد حامد الفقی در این زمینه، بر طالبان و جویندگان حقیقت پوشیده نیست.
چرا که علاوه بر اینکه بین برگزاری جشن میلاد رسول خدا ص و عبادت فرق است و کسی که عبادت می‌کند باید دارای یکی از این سه عنصر باشد (یعنی به الوهیت معبود معتقد باشد ، به ربوبیت او نیز معتقد باشد و معتقد باشد که افعال رب به خود معبود واگذار گردیده است ) و هیچ یک از این عناصر در برگزاری جشنها وجود ندارد، اساسا به تصریح خود ابن تیمیه اصل در هر چیزی اباحه است (او می‌گوید : اصل در آداب و رسوم مردم ، عدم منع است مگر اینکه منعی از خداوند رسیده باشد.)(3)
افزون بر اینها گذشتگان نیز به برپایی این جشنها اهتمام داشته‌اند.

ما در اینجا در صدد نقد تفصیلی عقیده وهابیت نیستیم. تنها می‌خواهیم دیدگاه اهل سنت را در این مورد بیان کرده و تضاد ایشان با وهابیت را اثبات کنیم.

نمونه‌هایی از گفتار علمای اهل سنت در این زمینه:
1- قسطلانی می‌گوید:
مسلمانان پیوسته در ماه میلاد پیامبر اکرم (ص) جشن می‌گیرند و اطعام می‌دهند ....رحمت خدا بر کسانی که ماه میلاد آن حضرت را عید می‌گیرند ...(4)
2- حسین محمد، معروف به دیار بکری از قاضیان مکه در تاریخ خود می‌نویسد:
مسلمانان پیوسته ماه میلاد پیامبر اکرم (ص) را جشن می‌گیرند، اطعام می‌دهند، شبها با انواع صدقات، صدقه می‌دهند، اظهار سرور و شادمانی می‌کنند. در نیکی به فقیران اصرار می‌ورزند و به مولودی خوانی می‌پردازند و ...(5)
3- ابن عباد هم چنین می‌گوید:
برای من روشن است که زمان تولد پیامبر اسلام (ص) عیدی از اعیاد و موسمی از موسمهای مسلمانان است و هر عملی به عنوان جشن مباح است.(6)
این را هم اضافه می‌کنیم که نخستین کسی که در احیای چنین جشن‌هایی بر دیگران پیشی گرفت ابوسعید اربلی -از علمای بزرگ اهل سنت- در سال 360 ه.ق بود.

حال سوال مهم این است که با وجود این همه تضاد و تعارض میان دیدگاه‌ها و اعتقادات وهابیت با اهل سنت در زمینه‌های مختلف و حوزه‌های گوناگون، چرا باید برخی از پیروان اهل سنت در عصر حاضر، همان سخنان و اعتقادات وهابیت و سلفیون فریب خورده را تکرار کرده و یا از ایشان دفاع کنند؟ و آیا بهتر نیست قبل از گرایش به نظرات و اعتقادات سلفیون کمی به پیشینه و افکار و اعتقادات علما و پیشوایان گذشته خود هم نظری بیافکنند تا به سادگی تحت تاثیر تبلیغات مسموم سلفیون قرار نگرفته و اصالت خویش را فراموش نکنند؟

پی‌نوشت:

(1) اقتضاء الصراط المستقیم ص294
(2) الملل و النحل 4/ص320
(3) مجموع الفتاوی 4/196
(4) المواهب اللدنیه 1/27. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
(5) تاریخ الخمیس 1/323. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
(6) المواهب الجلیل، خطاب رعینی مغربی، ج3، ص319. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
المواسم و المراسم ص22