جشن میلاد برای پیامبر (صلی‌ الله علیه و آله) از بهترین اعمال نیکی است که برای پیامبر بزرگ اسلام سنت شده است. مسلمانان قرن‌ها است از روی محبت به پیامبر در روز ولادت ایشان یکی از مهم‌ترین کارهای خداپسندانه را که ترویج محبت به رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) است را در برپایی مراسمات و جشن‌ها و گفتگو از پیامبر دنبال می‌کنند

یکی از گرایش‌های فکری سلفیه، مکتب دیوبندیه در شبه قاره هند است که پیرو افکار شاه ولی الله دهلوی است. با اینکه مکتب دیوبندیه در بیشتر اعتقادات شبیه به سلفیه وهابی است، اما بر خلاف وهابیت جشن میلاد برای پیامبر را جایز می‌داند. سهارنپوری در این باره می‌گوید: هیچکس مخالف ذکر و جشن تولد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیست.

یکی از واژه‌های رایج و پُرکاربردی که در بین وهابیت بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد، موضوع بدعت است. عالمان وهابی درصدد برآمدند تا مفهوم «بدعت» را توسعه داده و آن را شامل هر امری که جدید است معرفی کنند، این رویکرد منفی، باعث شده است به دلایل واهی بسیاری از افراد به دلیل ایجاد بدعت در دین محکوم به شرک و سپس به مرگ و فنا شوند.

وهابیان برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام میلاد پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) را به جشن و شادی یهود و نصارا تشبیه می کنند و آن را بدعت و حرام می دانند .ابن تیمیه برگزاری چنین مراسمی را بی پایه و اساس و بدون سابقه و ریشه تاریخی دانسته و آن را به مراسم جشن یهود و نصارا تشبیه کرده است .

برخی از علمای اهل‌سنت بر خلاف وهابیت، برپایی مراسم جشن به مناسبت میلاد پیامبر را ستایش کرده و آن را از اعمال نیک برشمرده‌اند که از جمله آنان رفاعی است که می‌گوید: ادله جواز احتفال و برپایی مراسم در میلاد پیامبر بسیار است، ازجمله اینکه، تعبیری از شادی و سرور به محمد مصطفی است.

یکی از وهابیون می‌گفت: «چطور ممکن است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در آن واحد جواب سلام میلیون‌ها نفر را بدهد؟» این سوال را در چند نکته پاسخ می‌دهیم. نکته اول؛ وقتی خداوند این قدرت را به عزرائیل داده است که در آن واحد جان هزاران نفر را بگیرد، پس چه اشکالی دارد که خداوند مشابه این قدرت را به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) که مقامش از عزرائیل بالاتر است، بدهد که در آنِ واحد...