پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از فرقه های شومی که در دوران معاصر اعلام موجودیت کرده، فرقه منحوس وهابیت است. محمد بن عبدالوهاب به عنوان رهبر این فرقه که خوی درندگی داشته، با صدور فتواهایی که خلاف شرع مقدس و سنت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود، دست به قتل و کشتار مسلمانان بی‌ گناه و مظلوم زد. تاریخ گواه زنده‌ای از ظلم‌ها و آتش افروزی‌هایی است که توسط او در بین مسلمانان ایجاد شد. اما تکفیر و کشتار دو رکن لاینفک این فرقه منحوس و صهیونیستی به حساب می‌آید.

محمد بن عبدالوهاب بارها در دوران زندگیش با تکفیر مسلمانان، سبب ریختن خون انسانهای بی گناه بسیاری شد. عداوت و دشمنی او با پیروان اهل بیت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به حدی زیاد و بی‌ انداره بود، که دشمنیش با شیعیان را به حد اعلی از نفرت تبدیل کرده بود.

محمد بن عبدالوهاب با اتکاء به دروغ در کتاب خود می نویسد: «از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌‎‌وآله) با سند صحیح نقل شده است که حضرت فرمودند: رافضی‌ ها را بکشید که همانا آنها مشرک هستند.»[1]

بر خلاف ادعای محمد بن عبدالوهاب در حسن بودن این روایت، راویان متروک الحدیث همانند عمرو بن مخرم[2] و راویان کذابی همانند احمد بن محمد الیمامی در سند روایت وجود دارند[3] که اعتبار روایت را مخدوش می‌ کند و از درجه اعتبار ساقط می‌ کند.

اما یک سؤال مهم؛ با وجود چنین روایاتی، چرا ائمه چهارگانه اهل سنت فتوا به قتل و کشتار شیعیان نداده اند و همواره صدور فتوای قتل و کشتار پیروان ائمه معصومین (علیهم‌السلام)، توسط نواصب و دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) صادر شده است.

اوج دشمنی و خباثت ذاتی محمد بن عبدالوهاب در عبارات او با طرح حدیث جعلی به روشنی مشخص است. قطعاً امر به کشتار و تکفیر، مقوله ای است که از جانب اربابان صهیونیستی این فرقه شیطان صفت، بین بعضی از مسلمانان رخنه کرده و چه بسیار از مسلمانان و غیر مسلمانان بی‌گناه که به خاطر عقاید فاسد وهابیون، مظلومانه کشته و به شهادت رسیدند.

پی‌نوشت:
[1]. محمد بن عبدالوهاب، رسالة فی الرد علي الرافضة،‌ ص18، مركز بحث العلمی و احياء التراث الاسلامی- مكة المكرمة. «عن ابن عباس قال: کنت عند النبی ... قاتلوهم فانهم مشركون.»
[2]. ذهبی، تاريخ الإسلام، ج5، ص414، دار الغرب الإسلامی، چاپ اول، 2003 م. «متروك.»
[3]. ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج2، ص71، دار إحياء التراث العربی - بيروت، چاپ اول، 1271هـ .«كان كذابا.»

محمدجواد مهريار