پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که از جانب وهابیون مطرح می‌شود، عدم علم غیب برای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. مفتی‌های وهابی با بیان ادعای واهی معتقدند که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) علم غیب نداشت. آنان معتقدند که قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ [أعراف/188] بگو جز آنچه خدا بخواهد، براى خودم اختيار سود و زيانى ندارم و اگر غيب مى‌دانستم، قطعاً خير بيشترى مى‌اندوختم و هرگز به من آسيبى نمى‌رسيد. من جز بيم‌دهنده و بشارتگر براى گروهى كه ايمان مى‌آورند، نيستم.»
مفتی‌های وهابی با استناد به این آیه شریفه، در حقیقت منکر تصور علم غیب برای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شده‌اند.

در پاسخ به این ادعای باطل، یک نمونه قرآنی از علم غیب در انبیاء گذشته بیان می‌شود:
یکی از انبیاء الهی که در قرآن کریم از علم غیب او یاد شده است، حضرت یوسف (علیه‌السلام) است. خدای رحمان در آیات مبارکه سوره یوسف، به خواب پادشاه مصر اشاره می‌فرماید و تعبیری که حضرت یوسف (علیه‌السلام) به آن داشتند را بر اساس علم غیب حضرت به اثبات می‌رساند. خدای رحمان در آیات 43 الی 53 این سوره مبارکه، شرح این اتفاق را به طور کامل بیان کرده است.
نکته‌ای که در این آیات به چشم می‌خورد، تعبیر رؤیای پادشاه است. قرآن می‌فرماید: «قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ * ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ [يوسف/47و48] یوسف گفت: هفت سال پى در پى مى‌كاريد و آنچه را درويديد -جز اندكى را كه مى‌خوريد- در خوشه‌اش واگذاريد * از آن پس هفت سال سخت مى‌آيد و در آن هفت سال آنچه برايشان اندوخته‌ايد، بخورند مگر اندكى كه نگه مى‌داريد.»
در تفسیر این آیه شریفه، طبری عالم مشهور اهل سنت می‌نویسد: «ابوجعفر می‌گوید: این خبر از یوسف (علیه‌السلام) است برای مردم مصر که آن مردمان از بیان و تعبیر خواب پادشاهشان عاجز بودند. بلکه یوسف بود که بر اساس علم غیبش آن را تعبیر کرد و خداوند آن علم غیب را نشانه‌ی نبوت و حجت بر صدق راستگویی یوسف (علیه‌السلام) قرار داد.»[1]
بر اساس این آیات شریفه، علم غیب برای حضرت یوسف (علیه‌السلام) به اثبات می‌رسد و طبری نیز وجود آن را نشانه راستگویی و نشانه‌ی نبوت این پیامبر گرانقدر می‌داند.

پی‌نوشت:
[1]. طبری، تفسير الطبری، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1420 هـ، ج 16، ص128. «قال أبو جعفر: وهذا خبرٌ من ... على صدقة.»