پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- اخیراً فردی به نام گیلرمو آلتارس[1] روزنامه‌نگار اسپانیایی در طی مقاله‌ای به شرح حال فردی پرداخت که در واقعه هولوکاست[2] از اجرای دستور بستن مرزهای سوئیس به روی پناهجویان یهودی که در سال 1938 از اتریش می‌آمدند و در حال فرار از رژیم نازی بودند، خودداری کرد. به همین خاطر او در سال 1939 از پلیس اخراج و از انجام هر شغل ثابت دولتی یا حقوق بازنشستگی منع و حتی متهم به دریافت رشوه برای عبور پناهندگان شده است. با توجه به اینکه طرفداران هولوکاست امروزه در تلاش برای اثبات آن هستند، لازم است از نگاه مورخان نیز به داستان هولوکاست پرداخت، تا به ساختگی یا واقعی بودن آن پی برد.
هر چند بر اساس منابعی که توسط یهودیان نوشته شده است، در سال‌های قبل از جنگ جهانی دوم، حوادث زیان‌باری برای یهودیان پیش آمده و در نقاط مختلف دنیا در آزار و شکنجه بودند ولی عامل اصلی این امر خودشان بوده‌اند؛ زیرا مسیحیان آنان را قاتل حضرت عیسی(علیه‌السلام) می‌دانستند و اگر نقل شده است مسلمانان با یهودیان برخورد مناسب نداشتند، به این خاطر بود که آنان مسلمانان و عقایدشان را به تمسخر می‌گرفتند.

اما ادعای کشتار شش میلیون یهودی در کوره‌های گاز آدم‌سوزی از نظر مورخان غربی اغراقی بیش نیست. مورخان نامداری در رد هولوکاست قلم زده اند که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

1. کامل‌ترین و مستند‌ترین تحقیق در مورد هولوکاست را محقق برجسته و استاد سابق کرسی تاریخ دانشگاه سوربن فرانسه، روبر فوریسون[3] انجام داده است. وی کارشناس عالی رتبه بررسی، ارزیابی و شناخت اسناد و مدارک تاریخی نیز هست. او می‌گوید: «سال‌ها اما بیهوده، به دنبال فقط یک بازمانده از تبعیدیان جنگ بودم که به چشم خود اتاق‌های گاز را دیده باشد. به ویژه به کثرت مدارک ادعایی در این مورد وقعی نمی‌گذاشتم. به حتی یک مدرک، فقط یک مدرک، راضی بودم، اما همین یک مدرک را هم نیافتم.»[4]
2. پل راسینیه[5] از شخصیت‌های برجسته فرانسویِ مخالف نازی‌ها است که در اثناء جنگ جهانی دوم اسیر شده بود. او پس از مدت‌ها مطالعه و تحقیق، به دروغ بودن داستان هولوکاست پی ‌برد و تصمیم گرفت به وظیفه اخلاقی و وجدانی خود عمل کرده و حقیقت را بیان کند. او اعلام کرد که: «اولاً افسانه اتاق گاز برای کشتار زندانیان - اعم از یهودی و غیر یهودی - مطلقاً صحت ندارد. ثانياً در دوران جنگ، هیچ سیاستی از سوی آلمان برای کشتار جمعی یهودیان اروپا وجود نداشته است. ثالثاً يهودیان کشته شده در دوران جنگ بین ۹۰۰ هزار تا یک میلیون و پانصد هزار نفر هستند، نه 6 میلیون و این افراد مانند دیگران، در جریان جنگ، یا در اثر بیماری‌های مسری، به ویژه، تیفوس، از بین رفتند.»[6]
3. مورخ نامدار دیگر دیوید ایروینگ[7] است که خاطرات یوزف گوبلز [8](وزیر تبلیغات هیتلر) را نوشته و پس از یک تلاش شش ساله برای گردآوری کتابش، بیوگرافی کاملاً مستند از هیتلر را تحت عنوان «جنگ هیتلر» منتشر کرد. این کتاب جنجال فراوان به پا کرد و ایروینگ را به دادگاه کشاند. وی در این کتاب، با اعتقاد راسخ اعلام کرد: «اولاً در آشویتس و سایر اردوگاه‌های‌ها نازی،  اثری از اتاق گاز یافت نشد. ثانياً هیتلر هیچ اطلاعی از وجود اتاق‌های مرگ و برنامه سازمان یافته برای کشتار یهودیان نداشته است. ثالثاً توطئه‌ای جهانی وجود دارد که به مورخان اجازه تحقیق بی‌طرفانه و  به دور از پیش‌داوری درباره هولوکاست را نمی‌دهد. رابعاً رقم شش میلیون کشته یهودی در جنگ جهانی دوم صحت ندارد و تعداد کشته‌های یهودی کمتر از یک میلیون نفر است که در اثر بیماری(تیفوس) یا در جریان جنگ مانند دیگران (نظیر 9 میلیون ایرانی) کشته شده‌اند، نه در اثر طرح سازمان یافته امحاء جمعی.»[9]
4. شخصیت بعدی که هولوکاست را از ابعاد مختلف بررسی کرد و صحت آن را به شدت مورد تردید قرار داده است، دیوید دیوک[10] آمریکایی است. او در کتاب «بیداری من؛ ناگفته‌هایی از نفوذ یهود در آمریکا» به کذب بودن افسانه هولوکاست پی برده است. دیوک در واکنش به پخش تصاویر تحریک‌ کننده و وحشتناک صحنه‌های هولوکاست در سینما و تلویزیون و نیز در برنامه‌های رسمی درسی ایالت‌های آمریکا می‌نویسد: «آیا این مدارس فیلم‌هایی را از کشتار زنان و کودکان فلسطین در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا که تحت اشغال اسرائیل ذبح می‌شدند، نمایش می‌دهند؟ چرا همواره از کشته‌های یهودی در جنگ جهانی دوم صحبت می‌کنند اما هیچ وقت از چند میلیون انسان بی‌گناهی که در این جنگ به هلاکت رسیدند، سخنی به میان نمی‌آید؟» او برای پاسخ به این سؤالات، مسائلی را درباره هولوکاست مطرح کرد که خوشایند امپراتوری رسانه یهودیان نبوده است.[11]
پی‌نوشت:
[1]. Guillermo Altares
[2]. Holocaust
[3]. Robert Faurison
[4]. نوآم چامسکی و روبر فوریسون، اتاق‌های گاز در جنگ جهانی دوم، واقعیت یا افسانه؟، ترجمه ابوالفرید ضیاء‌الدینی، تهران: ضیاء اندیشه، 1381، ص ۱۳۸
[5]. Paul Rassinier
[6]. عبدا... شهبازی و دیگران، پژوهه صهیونیت: مجموعه مقالات- کتاب دوم، به کوشش محمد احمدی، تهران: مرکز مطالعات فلسطین، 1381، ص 447
[7]. David Irving
[8]. Joseph Goebbels‎
[9]. عبدا... شهبازی و دیگران، پژوهه صهیونیت، ص 44۸
[10]. David Duke
[11]. دیوید دیوک، بیداری: ناگفته‌هایی از نفوذ یهود در آمریکا، ترجمه موسسه لوح و قلم، تهران: تسنیم اندیشه چاپ دوم، 1385، ص 227

حسن خطیر