پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فن فیکشن های جنسی بخشی از پازل جهانی ترویج هم‌جنس‌بازی است. فن‌ فیکشن (Fan fiction)، داستانی تخیلی است که توسط طرفداران یک موضوع نوشته می‌شود. مثلاً نویسندگان این داستان‌های تخیلی با استفاده از شخصیت‌های اصلی یک فیلم، یک گروه موسیقی و... شروع به خلق یک داستان می‌کنند. البته فضاهای غالب این داستان را لحاظ می‌کنند؛ مثلاً در فن فیکشن‌هایی با موضوع هری پاتر روی مباحث سحر و جادو بیشتر باید تمرکز شود و در فضاهایی مثل گروه‌های خوانندگی بر رقص و موسیقی و...؛ اما نکته مهم این است که تقریباً در همه فن فیکشن‌ها توجه زیادی به روابط شخصی کاراکتر (شخصیت‌های اصلی) آن داستان می‌شود، و محوریت آن هم مسائل جنسی است. در این رمان‌های هواداری استفاده از ارتباط یا آمیزش جنسی کاملاً رایج است.

یکی از گروه‌های مشهور کی‌پاپ در ایران، گروه استری‌کیدز است. این گروه از هشت عضو پسر تشکیل شده است: اسامی این پسران عبارت‌اند از: بنگ چان، لی نو، چانگبین، هیونجین، هان، فلیکس، سونگمین و آی. ان.

اعضای استری کیدز توسط لیدر گروه بنگ چان انتخاب شده‌اند و از گروه‌های مشهور کی پاپ هستند که عمده طرفدارانشان هم کودکان کم سن هستند. اعضای این گروه در موزیک ویدئوهای خود گرایش به هم‌جنس را ترویج می‌کنند.

گروه استری‌کیدز، نام «استی» را برای فندوم (گروه طرفدارای) خود انتخاب کردند که بگویند: ما همیشه در کنار طرفداران خود هستیم و از این طریق هویت به طرفداران داده و آنان را در فضای فندومی (طرفداری) حفظ کنند.

برای آشنایی با فن فیکشن‌هایی که در مورد اعضای استری کیدز نوشته می‌شود قسمتی از یک بخش (پارت) را مطالعه کنید. در این فن فیکشن، کریستوفر بنگ چان (Bang Christopher Chan) با نام هنری «بنگ چان» و عضو دیگر این گروه به نام «فلیکس» در نقش یک زوج گی معرفی می‌شوند و در این داستان، ارتباط همجنس‌بازی بین دو عضو گروه استری کیدز نه تنها مذموم نیست، بلکه به عنوان یک عشق واقعی معرفی می‌شود. کراش (توجه جنسی) یک جنس به همجنس را مقدمه ایجاد عشق معرفی‌ می‌کنند.

در این نوع داستان‌های خیالی به نوجوانان القا می‌کنند که نسبت به همجنس خود نگاه جنسی داشته باشید و این نوع توجه جنسی را در قالب شخصیت‌های محبوب افراد بیان می‌کنند تا حالت تدافعی شخص از بین برود و عشق به شخصیت یک داستان باعث شود یک ناهنجاری(همجنس‌بازی) به حاشیه رفته و وجدان انسان حساس نشود.

در این نوع داستان‌ها بیان می‌شود که: «مشکل من اینجاست که هیچ تجربه‌ای از عشق نداشتم؛ البته من خیلی آدم اجتماعی و پرانرژِی هستم تنها مشکلم گرایش من هست، اگر اشتباه نکنم..... من تا الان 16 ساله که زندگی کردم و فقط روی مردها کراش زدم. یکم برام عجیب بود که چرا به خانم‌ها جذب نمی‌شدم. برای همین رفتم درباره‌ی این مشکل تحقیق کردم و فهمیدم که من گی هستم. البته بابتش ناراحت نیستم ولی از این می‌ترسم که به خانواده‌ام درباره‌اش چیزی بگویم. برای همین این راز را با خودم به گور می‌برم.» دقیقاً نقطه آسیب سن 11 تا 18 سالگی است؛ چون کودکان وارد سن نوجوانی شده و به جوانی می‌رسند و قوای جنسی در این زمان ظهور می‌کند. این نوع فن‌ فیکشن‌ها و محصولات رسانه‌ای روی این سنین برنامه‌ریزی کرده‌اند. نویسندگان این داستان‌های خیالی، با استفاده از ظرفیت محبوبیت این خوانندگان، تخیلات جنسی خود را ترویج می‌کنند، متأسفانه بر بخش زیادی از مخاطبان اثر سوء می‌گذارد؛ چون در حال رشد و بلوغ جنسی هستند. 

محمد جواد نصیری