پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اصول اعتقادی مسلمانان، اعتقاد به معاد جسمانی است. معاد در اسلام به معنای، زنده شدن انسان‌ها پس از مرگ و حسابرسی در مورد اعمالشان می‌باشد. سرکردگان بهائی، با تحریف مفهوم معاد در اسلام، تفسیر جدیدی از حقیقت آن ارائه داده‌اند. از این‌روست که پیامبرخوانده‌ی بهائیان، با انکار تفسیر منابع اسلامی از معاد، تعریف مسلمانان از آن را به کلّی اشتباه می‌خواند: «قدری تفکر نما که چقدر توهمات در مابین ملاء فرقان (مسلمانان) بود از ظهور قائم و ظهور قیامت و ظهور ساعت، و بعد از ظهور نقطه اولی (علی‌محمد شیرازی) روح ماسواه فداه، معلوم شد که جمیع، خاطی بودند و به قطره‌ای از علم، مشروب نه».[1]
در این راستا، مبلّغان بهائی نیز با بسط این ادعا مدعی می‌شوند: «برخی معتقدند که در عالم بعد، پس از وقوع قيامت، جسم انسان به صورت اوليه باز گشته و مجازات و مکافات اعمال خود را می‌بيند. منظور از معاد، بازگشت پيامبران ومؤمنين وكفار زمان‌های گذشته به شكل پيامبرجديد ومؤمنين جديد و كفارجديد است... در مورد زنده شدن مردگان، بايد گفت که به عقيده اهل بهاء، بعث اموات به معنای زنده شدن و برانگيخته شدن مردگان از قبور، غفلت و اوهام است».[2] آنان همچنین با استدلال به برخی آیات و روایات متشابه و به دور از معنا، به زعم خود تلاش کردند تا معاد ادعایی خود را به اسلام نسبت دهند و این اصل اعتقادی مسلمانان را از حقیقت واقعی خود، منحرف سازند.
اما شکی نیست که اعتقاد به معاد جسمانی، یکی از سه اصل اساسی اعتقادی میان مسلمانان است. خداوند متعال در قرآن کریم، بارها و به صورت‌های گوناگون، معاد و روز رستاخیزی را به انسان وعده داده که در آن، با کالبد ظاهریش حضور یافته و بر اساس اعمالش، نعمت یا عذاب اُخروی را درک خواهد کرد.[3] بعلاوه، خداوند متعال در آیات متعددی از قرآن، به مقابله و مجادله با منکرین معاد جسمانی پرداخته است. از این‌روست که مسلمانان در مسئله‌ی معاد جسمانی، یک رأی بوده و هیچ‌گونه تردیدی در وقوع آن، به خود راه نمی‌دهند. در ادامه، به برخی آیات پیرامون وقوع معاد به صورت جسمانی اشاره خواهیم داشت.
آیاتی در قرآن وجود دارد که صراحتاً، به برانگیخته شدن انسان‌ها از قبرهایشان اشاره دارد (با توجه به آن‌که قبر، جایگاه جسم است)، نظیر: «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِلي‏ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ [یس/51]؛ (بار دیگر) در صُور دمیده می‌شود، ناگهان آن‌ها از قبرها، شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان می‌روند».
خداوند متعال در برخی آیات، معاد جسمانی را نشان‌گر قدرت خود معرفی می‌کند؛ نظیر: «أَيَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ" بَلي‏ قادِرينَ عَلي‏ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ [قیامة/4-3]؛ آیا انسان می‌پندارد که ما هرگز استخوان‌های او را (پس از مرگ از میان خاک‌ها) گرد نمی‌آوریم؟ چرا (گرد می‌آوریم) حال آن‌که قادریم سر انگشتان او را نیز با همان اسرار خطوطی که اول داشت بسازیم».
آیاتی در قرآن موجود است که بر خلقت مجدد انسان از خاک اشاره دارد، نظیر: «مِنْها خَلَقْناکُمْ وَ فيها نُعيدُکُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُکُمْ تارَةً أُخْري [طه/55]؛ ما شما را هم از این خاک آفریدیم و هم به این خاک بازمی‌گردانیم و هم بار دیگر (روز قیامت) از این خاک بیرون می‌آوریم».
خداوند در آیاتی از قرآن، به داستان نحوه‌ی اثبات معاد جسمانی، برای برخی پیامبران اشاره می‌کند؛ نظیر: «وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ رَبِّ أَرِني‏ کَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتي‏ قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلي‏ وَ لکِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبي‏... [بقره/260] و چون ابراهیم گفت: بار پروردگارا، به من بنما که چگونه مردگان را زنده خواهی کرد؟ خدا فرمود: باور نداری؟ گفت: آری باور دارم، لیکن خواهم (به مشاهده آن) دلم آرام گیرد. خدا فرمود: چهار مرغ بگیر و گوشت آن‌ها را به هم درآمیز نزد خود، آن گاه هر قسمتی را بر سر کوهی بگذار، سپس آن مرغان را بخوان، که به سوی تو شتابان پرواز کنند و بدان که خدا (بر همه چیز) توانا و داناست».
کار تا جایی پیش می‌رود که حتی منکرین معاد جسمانی، در کتاب آسمانی قرآن، کافر خطاب می‌شوند: «ذلِکَ جَزاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِآياتِنا وَ قالُوا أَ إِذا کُنَّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَديداً [اسراء 98]؛ این کیفر آن‌هاست، بخاطر این‌که نسبت به آیات ما کافر شدند و گفتند: آیا هنگامی که ما استخوان‌های پوسیده و خاک‌های پراکنده‌ای شدیم، بار دیگر آفرینش تازه‌ای خواهیم یافت؟».
اما به راستی که چگونه سرکردگان بهائیت، آیات صریح و بی‌شمار کتاب آسمانی قرآن،[4] در خصوص معاد جسمانی را نادیده گرفته و سعی در انتساب قیامت ادعایی خود به اسلام دارند. از این‌روست که می‌توان گفت بهائیت، پایه‌های سُست اعتقادی خود را بر مبنای تأویل و تحریف آیات الهی، استوار ساخته است.

پی‌نوشت:

[1]. حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الأول، ص 338.
[2]. به نقل یکی از کانال‌های تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت.
[3]. ر.ک: جعفر سبحانی، منشور عقاید امامیه، بی‌جا: مؤسسه‌ی امام صادق (علیه‌السلام)،  چ 1376، ش 1، ص 189.
[4]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، مراجعه کنید به سایت حوزه نت، مقاله‌ی معاد جسمانی یا روحانی (1)، کلیک کنید...