پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در یکی از برنامه‌های شبکه‌ی تلویزیونی «آئین بهائی» که به موضوع آموزه‌های پرهیز از خشونت پرداخته شده بود، کارشناس برنامه، روحانیت را به عنوان یکی از عوامل ترویج خشونت در اسلام و جهان معرفی کرد و آن را عامل سلب مسئولیت مقلّدین و مؤمنین، از اعمال خشونت‌آمیز خود دانست. قاسم بیات، در پایان این برنامه، حکم تقلید از مراجع عظام تقلید را به سُخره گرفت و به مراجع عظام تقلید نیز، اهانت نمود.
در پاسخ به اظهارات کارشناس این برنامه، مبنی بر خشونت‌زا خواندن تقلید و به تمسخر گرفتن حکم تقلید از مجتهدین در اسلام، لازم دانستیم، به ذکر دو نکته‌ی مهم پیرامون این موضوع، بپردازیم:
نکته‌ی اول: در ابتدا باید دانست، حکم تقلید مکلّفین از مجتهدین در اسلام، تنها در فروع دین منحصر و هیچ‌گاه تقلید مکلّفین از مجتهدین در مسائل اعتقادی، پذیرفته نیست و اسلام با چنین تقلیدی، مخالف است.[2] هم‌چنان که در قرآن، تقلید کورکورانه و بدون دلیل مذمت شده است: «وَ إِذا قيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ [بقره/170]؛ و چون به ایشان گفته شود، آن‌چه خدا نازل کرده، پیروی کنید، می‌گویند: نه، ما تنها آن را پیروی می‌کنیم که پدران خود را بر آن یافتیم؛ آیا اگر پدران ایشان عقل نمی‌داشتند و هیچ چیز نمی‌فهمیدند و راه به جایی نمی‌بردند، باز هم پیروی‌شان می‌کردند؟».
پس دانستیم که حکم تقلید از مجتهد در اسلام، تنها در مسائل فروع دین، برای مکلّفینی که توانایی اجتهاد و به دست آوردن احکام فقهی خود را ندارند، واجب است و چه بسا تقلید جاهل از عالم، یک اصل پسندیده نزد عقلاء بوده و منحصر در مسائل دینی نمی‌باشد.
نکته‌ی دوم: کارشناس این برنامه از چه روی سعی دارد به مسلمانان تهمت تقلید کورکورانه بزند، در حالی که رهبر فرقه‌ی بهائی به صراحت، پیروانش را به تقلید کور از خود دعوت می‌کند و راه سعادت را در آن می‌داند: «کور شو تا جمالم بینی و کر شو تا لحن و صوت ملیحم را شنوی و جاهل شو تا از علم، نصیب بری و فقیر شو تا از بحر غنای لایزالم قسمت برداری. کور شو، یعنی از مشاهده‌ی غیر جمال من و کر شو، یعنی از استماع کلام غیر من و جاهل شو، یعنی از سِوای علم من...».[3]
اما باید دانست، ترویج افکار ضد تقلید و خشونت‌آمیز خواندن آن توسط فرقه‌ی بهائیت، در راستای هم‌نوایی با اَمپریالیسم است. جالب است بدانیم که همه‌ی گروه‌های معاند فقاهت مانند مارکسیست‌ها، لیبرال‌ها و گروه‌های استعماری، ولایت فقیه، اجتهاد و تقلید را مورد حمله قرار داده‌اند.[4] این همدستی با اَمپریالیسم، قبل از آن‌که نمایانگر یک نظر فکری و فلسفی باشد، حکایت از یک توطئه‌ی حساب شده علیه فقاهت و مرجعیت در اسلام دارد. در پایان باید گفت که بهائیان، به جای تحقیر و توهین نسبت به مسلمانان و مراجع عظام تقلید و نشان دادن چهره‌ی خبیث و شیطانی فرقه‌ی خود، خوب است به صورت علمی نظر خود را به اثبات رسانند و تقلید کورکورانه‌ای را که در فرقه‌ی خود بدان امر شده‌اند، به مسلمانان نسبت ندهند.

پی‌نوشت:

[1]. شبکه تلویزیونی آئین بهائی، عنوان برنامه: آموزه‌های پرهیز از خشونت در آئین بهائی، کارشناسان: معین افنانی، قاسم بیات.
[2]. مسأله یکم رساله‌های عملیه مراجعه عظام تقلید. ر.ک: آیت‌الله مکارم شیرازی، رساله‌ی توضیح المسائل، قم: انتشارات قدس، چاپ 27، 1384 ش، ص 5.
[3]. حسینعلی نوری، ادعیه محبوب، بی‌جا: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، 76 بدیع، ص 427.
[4]. ر.ک: محمد دشتی، فلسفه‌ی اجتهاد و تقلید، ص 33.