پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بعضی از کسانی که به دنبال ارتباطات نامشروع هستند، لهو و لعب را در فرقه‌های مروج (عرفان واره ها) مشاهده کرده و به همین دلیل برای دست یابی به لذت‌های زود گذر و غیر شرعی، به این مکاتب گرایش پیدا می‌کنند. همسو بودن این معنویت‌های نوظهور با لذت طلبی و گرایش به فساد انسان امروزی، که لذت و شادی را در همه ابعاد زندگی، حتی معنویت و رسیدن به خدا جستجو می‌کند، می‌تواند از مهم‌ترین علل گرایش به این عرفان‌های کاذب معرفی گردد. از آنجایی که عرفان اصیل و اسلامی، با افسار گسیختگی و هوای نفس مبارزه می‌کند و کمتر کسی پیدا می‌شود، که همت و اراده آن را داشته باشد با هوای نفس خود، به صورت دائم و همیشگی به مبارزه بپردازد، به همین خاطر عرفان راستین با محدودیت‌های قائل شده برای پیروان خود، کمتر مورد تمایل و توجه قرار می‌گیرد.
در بسیاری از عرفان واره ها این طور نشان داده می‌شود، که پیروی از هوای نفس، و افتادن در دام مواد مخدر، الکل و شهوت جنسی غیر مشروع (البته از نظر عرفان اسلامی، ولی سرکردگان این فرقه‌ها به پیروان خود چنین القاء می‌کنند که فساد جنسی و مبتلا بودن به الکل و مواد مخدر منافاتی با عارف شدن ندارد، بلکه یک راه میان بُر محسوب می‌شود) می‌توان به معنویت رسید. از این رو با توجه به نیاز معنوی افراد و همچنین احساس نیاز به غرایز، و از طرفی فقدان اطلاعات کافی در مسیر سیر و سلوک، غالباً دعوت فرقه‌های نوظهور پذیرفته می‌شود؛ مگر کسانی که به حدی از رشد عقلی و معرفت دینی رسیده باشند که راه را از بیراهه تشخیص دهند.
پس مسائل جنسی و سکس یکی از مباحث مطرح در عرفان‌های کاذب است، که گاهی با طَرد آن، و گاهی با تبلیغ و گسترش آن، به دنبال رسیدن با اهداف خود می‌باشند.
 اصولاً در این عرفان‌ها بعضاً نظریاتی درباره رابطه جنسی مطرح می‌شود که امکان سوءاستفاده‌های جنسی را افزایش می‌دهد، درباره راجنیش اُشو اَسناد سازمان اتباع خارجه آمریکا که وزارت امور خارجه هند نیز آنها را تأیید کرده است، نشان می‌دهد که اُشو به دلیل فساد اخلاقی از آمریکا اخراج شده است.[1]
اُوشو سکس را امری مقدس و مهم‌ترین نیروی زندگی دانسته و همگان را از نکوهش سکس بر حذر داشته و معتقد است که همه دگرگونی‌های زندگی از طریق این نیرو حاصل می‌شود.
 او سکس را مقدمه عبادت می‌داند. البته نه هر سکسی؛ بلکه سکسی که از روی شور و سرخوشی باشد! چنین سکسی است که مُوَلِّد عشق است و عشق نیز مُوَلِّد عبادت است. اُوشو، سکس را تنها در ارتباط با غیر هم‌جنس خلاصه نمی‌کند؛ بلکه همجنس‌بازی را نیز مقدس می‌داند. و بهترین مکان برای دین‌شناسی و خداشناسی را کاباره‌ها می‌داند و نه کلیساها و مساجد![2]
«پائولوکوئلیو» درباره نقش نیرویی جنسی در وصول به مقامات عالی عرفانی و معنوی می‌گوید: برای تحقق تشرف، باید با این نیرو آشنا شوی... پس چطور با آن روبه رو شوم؟ یک فرمول ساده است... فرمول این است در تمام مدت رابطه جنسی خود، از حواس پنج گانه ات استفاده کن. اگر در لحظه اوج لذت جنسی، همه این حواس با هم از راه برسند، برای تشرف پذیرفته می‌شوی.[3]
در برخی از این عرفان‌ها رقص و یا مصرف مواد مخدر، برای نزدیکی به خداوند و رسیدن به آرامش به صورت فزاینده و افراطی تجویز می‌شود. مثلاً اُشو می‌گوید: اگر مردم بتوانند کمی بیشتر به رقص بپردازند، کمی بیشتر آواز بخوانند، کمی بیشتر لُوده باشند، انرژی آنها بیش از پیش به جریان افتاده، و مشکلاتشان به تدریج ناپدید خواهد شد. به همین دلیل من این قَدر بر شاد زیستن اصرار دارم؛ شادمانی تا حد از خود بی خود شدن.[4]
در مکتب کاستاندا و یا در اندیشه‌های پائولو کوئلیو نیز نشانه‌هایی از استفاده از مواد مخدر دیده می‌شود.
دالایی لاما (رهبر در قید حیات بودائیان تبَّت) شادی را هدف زندگی معرفی می‌کند و بزرگ‌ترین آرزوی خود را خوراکی خوب و خوابی راحت اعلام می‌دارد.[18]
در آخر باید گفت: اگر کسی مایل است مسیر عرفان حقیقی را بپیماید، می‌بایست سراغ کسانی برود که خود آنها مسیر عرفان اصیل و حقیقی را طی کرده باشند وکارهایشان با موازین دینی وعقلی سازگار بوده و از طریق تبلیغ شهرت و گسترش شهوت رانی غیر منطقی و غیر شرعی به دنبال رسیدن به اهداف خود نباشند.

پی نوشت
[1]. فعالی، محمدتقی، آفتاب و سایه‌ها، نشر عابد، ص 311.
[2]. اوشو، الماس‌های اشو، مترجم محسن خاتمی، تهران، نشر امیر قلم، 383و 126.
[3]. کوئلیو، پائولو، بریدا، ترجمه آرش حجازی و بهرام جعفری، صص 291 و 391.
[4]. اُشو، الماس‌های اشو، ترجمه مرجان فرجی، نشر فردوس، ص 74.
[5]. دالایی لاما، زندگی در راهی بهتر، ترجمه فرامرز جواهری نیا، تهران، نشر ماهی، ص 155.