بهاء در اقدس می گوید: کتب علیکم تجدید اسباب البیت بعد انقضاء تسع عشرة سنة کذلک قضی الامر من لدن علیم خبیر- نوشته شده است بر شما تجدید و تازه کردن اثاثیه خانه پس از گذشتن نوزده سال همین طور تمام شده است امر از جانب خداوند دانا و مطلع. [1]
این حکم در نهایت غرابت است، زیرا آن اثاثیه که در سر نوزده سال از هر جهت سالم و تمیز و بی عیب است و یا آن لوازمی که نظایر آنها را نمی توان پیدا کرد و یا به سختی و زحمت تهیه می شود، برای چه و بخاطر چه لازم است آنها را تجدید کنیم.
آیا شخصی که می خواهد اسباب خانه نوزده ساله خود را تجدید و تبدیل کند.
 چقدر بایستی تفاوت قیمت مستعمل و نو بودن و تفاوت بین دو قیمت خرید و فروش را تادیه کند؟ و چند روز لازمست برای این کار از شغل و کار خود دست کشیده و متحمل زحمات و سختی ها باشد؟ و در صورتی که این قانون اجراء بشود تا چه اندازه اسباب مستعمل خانه تنزل و بی ارزش خواهد شد؟
آیا بخاطر نو کردن و تازه نمودن اسباب خانه که یک عمل موهوم و خیالی و بی ثمری است، سزاوار است که تا این اندازه متحمل خسارت و زحمت باشند و ممکن است به جای این عمل در هر نوزده سال هر کسی به وضعیات داخلی یک نفر رسیدگی کرده و حوائج و نواقص زندگانی او را رفع و تکمیل بکند.
و ممکن بود اگر جناب بهاء علاقه زیادی به لطافت و تازه بودن و جلوه داشتن اسباب خانه داشتند حکم می نمودند به این که هنگامی که یکی از اسباب خانه کهنه و افسرده و خراب شد، آن را تجدید و تبدیل بمایند. و البته با این حکم نظر ایشان تامین شده و اسباب زحمت و خسارت و مشقت نیز درست نمی شد.

در نتیجه این حکم هر چند در نظر انسان ها جالب است و باعث می شود یک تحول و تازگی به زندگی انسان بدهد، اما باعث عسر و حرج است و اگر مثلا یک وسیله ای پس از هفده سال خراب شد و دیگر قابل استفاده نبود، مالک اگر آنقدر پولدار نباشد نمی تواند آن را تعویض کند، زیرا وسیله ی جایگزین دو سال قابل استفاده است و پس از دو سال نوزده سال تکمیل شده باید آن وسیله ی جدید را دور انداخته و یکی دیگر جایگزین آن کند. [2]

پی نوشت:

1- صفحه 41 سطر 1

2- محاکمه و بررسی باب و بهاء جلد 2 صفحه 64